1 ad Corinthios
Paulus vocatus Apostolus Jesu Christi per voluntatem Dei, et Sosthenes frater,
Et ego, cum venissem ad vos, fratres, veni non in sublimitate sermonis, aut sapientiæ, annuntians vobis testimonium Christi.
Et ego, fratres, non potui vobis loqui quasi spiritualibus, sed quasi carnalibus. Tamquam parvulis in Christo,
Sic nos existimet homo ut ministros Christi, et dispensatores mysteriorum Dei.
Omnino auditur inter vos fornicatio, et talis fornicatio, qualis nec inter gentes, ita ut uxorem patris sui aliquis habeat.
Audet aliquis vestrum habens negotium adversus alterum, judicari apud iniquos, et non apud sanctos ?
De quibus autem scripsistis mihi : Bonum est homini mulierem non tangere :
De iis autem quæ idolis sacrificantur, scimus quia omnes scientiam habemus. Scientia inflat, caritas vero ædificat.
Non sum liber ? non sum Apostolus ? nonne Christum Jesum Dominum nostrum vidi ? nonne opus meum vos estis in Domino ?
Nolo enim vos ignorare fratres, quoniam patres nostri omnes sub nube fuerunt, et omnes mare transierunt,
Imitatores mei estote, sicut et ego Christi.
De spiritualibus autem, nolo vos ignorare fratres.
Si linguis hominum loquar, et angelorum, caritatem autem non habeam, factus sum velut æs sonans, aut cymbalum tinniens.
Sectamini caritatem, æmulamini spiritualia : magis autem ut prophetetis.
Notum autem vobis facio, fratres, Evangelium, quod prædicavi vobis, quod et accepistis, in quo et statis,
De collectis autem, quæ fiunt in sanctos, sicut ordinavi ecclesiis Galatiæ, ita et vos facite.