ad Romanos, 13

[1] Omnis anima potestatibus sublimioribus subdita sit : non est enim potestas nisi a Deo : quæ autem sunt, a Deo ordinatæ sunt. •

[2] Itaque qui resistit potestati, Dei ordinationi resistit. Qui autem resistunt, ipsi sibi damnationem acquirunt :

[3] nam principes non sunt timori boni operis, sed mali. Vis autem non timere potestatem ? Bonum fac : et habebis laudem ex illa :

[4] Dei enim minister est tibi in bonum. Si autem malum feceris, time : non enim sine causa gladium portat. Dei enim minister est : vindex in iram ei qui malum agit.

[5] Ideo necessitate subditi estote non solum propter iram, sed etiam propter conscientiam.

[6] Ideo enim et tributa præstatis : ministri enim Dei sunt, in hoc ipsum servientes.

[7] Reddite ergo omnibus debita : cui tribulatum, tributum : cui vectigal, vectigal : cui timorem, timorem : cui honorem, honorem. •

[8] Nemini quidquam debeatis, nisi ut invicem diligatis : qui enim diligit proximum, legem implevit.

[9] Nam : non adultaberis : non occides : non furaberis : non falsum testimonium dices : non concupisces : et si quod est aliud mandatum, in hoc verbo instauratur : diliges proximum tuum sicut teipsum. •

[10] Dilectio proximi malum non operatur. Plenitudo ergo legis est dilectio. •

[11] Et hoc scientes tempus : quia hora est jam nos de somno surgere. Nunc enim propior est nostra salus, quam cum credidimus. •

[12] Nox præcessit, dies autem appropinquavit. Abjiciamus ergo opera tenebrarum, et induamur arma lucis. •

[13] Sicut in die honeste ambulemus : non in comessationibus, et ebrietatibus, non in cubilibus, et impudicitiis, non in contentione, et æmulatione : •

[14] sed induamini Dominum Jesum Christum, et carnis curam ne feceritis in desideriis. •