Ecclesiasticus, 6
[1] Noli fieri pro amico inimicus proximo : improperium enim et contumeliam malus hæreditabit : et omnis peccator invidus et bilinguis. •
[2] Non te extollas in cogitatione animæ tuæ velut taurus, ne forte elidatur virtus tua per stultitiam : •
[3] et folia tua comedat, et fructus tuos perdat, et relinquaris velut lignum aridum in eremo. •
[4] Anima enim nequam disperdet qui se habet, et in gaudium inimicis dat illum, et deducet in sortem impiorum.
[5] Verbum dulce multiplicat amicos et mitigat inimicos, et lingua eucharis in bono homine abundat. •
[6] Multi pacifici sint tibi : et consiliarius sit tibi unus de mille. •
[7] Si possides amicum, in tentatione posside eum, et ne facile credas ei. •
[8] Est enim amicus secundum tempus suum, et non permanebit in die tribulationis. •
[9] Et est amicus qui convertitur ad inimicitiam, et est amicus qui odium et rixam et convitia denudabit. •
[10] Est autem amicus socius mensæ, et non permanebit in die necessitatis.
[11] Amicus si permanserit fixus, erit tibi quasi coæqualis, et in domesticis tuis fiducialiter aget.
[12] Si humiliaverit se contra te, et a facie tua absconderit se, unanimem habebis amicitiam bonam. •
[13] Ab inimicis tuis separare, et ab amicis tuis attende. •
[14] Amicus fidelis protectio fortis : qui autem invenit illum, invenit thesaurum. •
[15] Amico fideli nulla est comparatio, et non est digna ponderatio auri et argenti contra bonitatem fidei illius.
[16] Amicus fidelis medicamentum vitæ et immortalitatis : et qui metuunt Dominum, invenient illum. •
[17] Qui timet Deum æque habebit amicitiam bonam, quoniam secundum illum erit amicus illius. •
[18] Fili, a juventute tua excipe doctrinam, et usque ad canos invenies sapientiam. •
[19] Quasi is qui arat et seminat accede ad eam, et sustine bonos fructus illius.
[20] In opere enim ipsius exiguum laborabis, et cito edes de generationibus illius.
[21] Quam aspera est nimium sapientia indoctis hominibus ! et non permanebit in illa excors. •
[22] Quasi lapidis virtus probatio erit in illis : et non demorabuntur projicere illam. •
[23] Sapientia enim doctrinæ secundum nomen est ejus, et non est multis manifestata : quibus autem cognita est, permanet usque ad conspectum Dei. •
[24] Audi, fili, et accipe consilium intellectus, et ne abjicias consilium meum.
[25] Injice pedem tuum in compedes illius, et in torques illius collum tuum. •
[26] Subjice humerum tuum, et porta illam, et ne acedieris vinculis ejus.
[27] In omni animo tuo accede ad illam, et in omni virtute tua conserva vias ejus.
[28] Investiga illam, et manifestabitur tibi : et continens factus, ne derelinquas eam : •
[29] in novissimis enim invenies requiem in ea, et convertetur tibi in oblectationem.
[30] Et erunt tibi compedes ejus in protectionem fortitudinis et bases virtutis, et torques illius in stolam gloriæ : •
[31] decor enim vitæ est in illa, et vincula illius alligatura salutaris.
[32] Stolam gloriæ indues eam, et coronam gratulationis superpones tibi.
[33] Fili, si attenderis mihi, disces : et si accomodaveris animum tuum, sapiens eris.
[34] Si inclinaveris aurem tuam, excipies doctrinam : et si dilexeris audire, sapiens eris.
[35] In multitudine presbyterorum prudentium sta, et sapientiæ illorum ex corde conjungere, ut omnem narrationem Dei possis audire, et proverbia laudis non effugiant a te. •
[36] Et si videris sensatum, evigila ad eum, et gradus ostiorum illius exterat pes tuus. •
[37] Cogitatum tuum habe in præceptis Dei, et in mandatis illius maxime assiduus esto : et ipse dabit tibi cor, et concupiscentia sapientiæ dabitur tibi. •