Ecclesiasticus, 5

[1] Noli attendere ad possessiones iniquas, et ne dixeris : Est mihi sufficiens vita : nihil enim proderit in tempore vindictæ et obductionis. •

[2] Ne sequaris in fortitudine tua concupiscentiam cordis tui, •

[3] et ne dixeris : Quomodo potui ? aut, Quis me subjiciet propter facta mea ? Deus enim vindicans vindicabit. •

[4] Ne dixeris : Peccavi : et quid mihi accidit triste ? Altissimus enim est patiens redditor. •

[5] De propitiatio peccato noli esse sine metu, neque adjicias peccatum super peccatum. •

[6] Et ne dicas : Miseratio Domini magna est, multitudinis peccatorum meorum miserebitur :

[7] misericordia enim et ira ab illo cito proximant, et in peccatores respicit ira illius. •

[8] Non tardes converti ad Dominum, et ne differas de die in diem : •

[9] subito enim veniet ira illius, et in tempore vindictæ disperdet te.

[10] Noli anxius esse in divitiis injustis : non enim proderunt tibi in die obductionis et vindictæ. •

[11] Non ventiles te in omnem ventum, et non eas in omnem viam : sic enim omnis peccator probatur in duplici lingua. •

[12] Esto firmus in via Domini, et in veritate sensus tui et scientia : et prosequatur te verbum pacis et justitiæ. •

[13] Esto mansuetus ad audiendum verbum, ut intelligas, et cum sapientia proferas responsum verum. •

[14] Si est tibi intellectus, responde proximo : sin autem, sit manus tua super os tuum, ne capiaris in verbo indisciplinato, et confundaris. •

[15] Honor et gloria in sermone sensati : lingua vero imprudentis subversio est ipsius.

[16] Non appelleris susurro, et lingua tua ne capiaris et confundaris : •

[17] super furem enim est confusio et pœnitentia, et denotatio pessima super bilinguem : susurratori autem odium, et inimicitia, et contumelia.

[18] Justifica pusillum et magnum similiter. •