Ecclesiasticus, 10
[1] Judex sapiens judicabit populum suum, et principatus sensati stabilis erit. •
[2] Secundum judicem populi, sic et ministri ejus : et qualis rector est civitatis, tales et inhabitantes in ea. •
[3] Rex insipiens perdet populum suum : et civitates inhabitabuntur per sensum potentium. •
[4] In manu Dei potestas terræ : et utilem rectorem suscitabit in tempus super illam. •
[5] In manu Dei prosperitas hominis, et super faciem scribæ imponet honorem suum. •
[6] Omnis injuriæ proximi ne memineris, et nihil agas in operibus injuriæ. •
[7] Odibilis coram Deo est et hominibus superbia, et execrabilis omnis iniquitas gentium. •
[8] Regnum a gente in gentem transfertur propter injustitias, et injurias, et contumelias, et diversos dolos. •
[9] Avaro autem nihil est scelestius. Quid superbit terra et cinis ? •
[10] Nihil est iniquius quam amare pecuniam : hic enim et animam suam venalem habet, quoniam in vita sua projecit intima sua. •
[11] Omnis potentatus brevis vita ; languor prolixior gravat medicum.
[12] Brevem languorem præcidit medicus : sic et rex hodie est, et cras morietur.
[13] Cum enim morietur homo, hæreditabit serpentes, et bestias, et vermes. •
[14] Initium superbiæ hominis apostatare a Deo : •
[15] quoniam ab eo qui fecit illum recessit cor ejus, quoniam initium omnis peccati est superbia. Qui tenuerit illam adimplebitur maledictis, et subvertet eum in finem. •
[16] Propterea exhonoravit Dominus conventus malorum, et destruxit eos usque in finem. •
[17] Sedes ducum superborum destruxit Deus, et sedere fecit mites pro eis. •
[18] Radices gentium superbarum arefecit Deus, et plantavit humiles ex ipsis gentibus. •
[19] Terras gentium evertit Dominus, et perdidit eas usque ad fundamentum. •
[20] Arefecit ex ipsis, et disperdidit eos, et cessare fecit memoriam eorum a terra. •
[21] Memoria superborum perdidit Deus, et reliquit memoriam humilium sensu.
[22] Non est creata hominibus superbia, neque iracundia nationi mulierum. •
[23] Semen hominum honorabitur hoc, quod timet Deum : semen autem hoc exhonorabitur, quod præterit mandata Domini.
[24] In medio fratrum rector illorum in honore : et qui timent Dominum erunt in oculis illius.
[25] Gloria divitum, honoratorum, et pauperum, timor Dei est.
[26] Noli despicere hominem justum pauperem, et noli magnificare virum peccatorem divitem.
[27] Magnus, et judex, et potens est in honore : et non est major illo qui timet Deum.
[28] Servo sensato liberi servient : et vir prudens et disciplinatus non murmurabit correptus, et inscius non honorabitur. •
[29] Noli extollere te in faciendo opere tuo, et noli cunctari in tempore angustiæ.
[30] Melior est qui operatur et abundat in omnibus, quam qui gloriatur et eget pane. •
[31] Fili, in mansuetudine serva animam tuam, et da illi honorem secundum meritum suum. •
[32] Peccantem in animam suam quis justificabit ? et quis honorificabit exhonorantem animam suam ?
[33] Pauper gloriatur per disciplinam et timorem suum : et est homo qui honorificatur propter substantiam suam. •
[34] Qui autem gloriatur in paupertate, quanto magis in substantia ! et qui gloriatur in substantia, paupertatem vereatur. •