Zachariæ, 4

[1] Et reversus est angelus qui loquebatur in me, et suscitavit me quasi virum qui suscitatur de somno suo. •

[2] Et dixit ad me : Quid tu vides ? Et dixi : Vidi, et ecce candelabrum aureum totum, et lampas ejus super caput ipsius, et septem lucernæ ejus super illud, et septem infusoria lucernis quæ erant super caput ejus. •

[3] Et duæ olivæ super illud : una a dextris lampadis, et una a sinistris ejus.

[4] Et respondi, et aio ad angelum qui loquebatur in me, dicens : Quid sunt hæc, domine mi ?

[5] Et respondit angelus qui loquebatur in me, et dixit ad me : Numquid nescis quid sunt hæc ? Et dixi : Non, domine mi. •

[6] Et respondit, et ait ad me, dicens : Hoc est verbum Domini ad Zorobabel, dicens : Non in exercitu, nec in robore, sed in spiritu meo, dicit Dominus exercituum. •

[7] Quis tu, mons magne, coram Zorobabel ? In planum : et educet lapidem primarium, et exæquabit gratiam gratiæ ejus. •

[8] Et factum est verbum Domini ad me, dicens : •

[9] Manus Zorobabel fundaverunt domum istam, et manus ejus perficient eam : et scietis quia Dominus exercituum misit me ad vos.

[10] Quis enim despexit dies parvos ? Et lætabuntur, et videbunt lapidem stantem in manu Zorobabel. Septem isti oculi sunt Domini, qui discurrunt in universam terram. •

[11] Et respondi, et dixi ad eum : Quid sunt duæ olivæ istæ, ad dexteram candelabri, et ad sinistram ejus ?

[12] Et respondi secundo, et dixi ad eum : Quid sunt duæ spicæ olivarum quæ sunt juxta duo rostra aurea in quibus sunt suffusoria ex auro ? •

[13] Et ait ad me, dicens : Numquid nescis quid sunt hæc ? Et dixi : Non, domine mi.

[14] Et dixit : Isti sunt duo filii olei, qui assistunt Dominatori universæ terræ. •