ad Titum, 2

[1] Tu autem loquere quæ decent sanam doctrinam : •

[2] senes ut sobrii sint, pudici, prudentes, sani in fide, in dilectione, in patientia : •

[3] anus similiter in habitu sancto, non criminatrices, non multo vino servientes, bene docentes : •

[4] ut prudentiam doceant adolescentulas, ut viros suos ament, filios suos diligant, •

[5] prudentes, castas, sobrias, domus curam habentes, benignas, subditas viris suis, ut non blasphemetur verbum Dei. •

[6] Juvenes similiter hortare ut sobrii sint.

[7] In omnibus teipsum præbe exemplum bonorum operum, in doctrina, in integritate, in gravitate, •

[8] verbum sanum, irreprehensibile : ut is qui ex adverso est, vereatur, nihil habens malum dicere de nobis. •

[9] Servos dominis suis subditos esse, in omnibus placentes, non contradicentes, •

[10] non fraudantes, sed in omnibus fidem bonam ostendentes : ut doctrinam Salvatoris nostri Dei ornent in omnibus. •

[11] Apparuit enim gratia Dei Salvatoris nostri omnibus hominibus, •

[12] erudiens nos, ut abnegantes impietatem, et sæcularia desideria, sobrie, et juste, et pie vivamus in hoc sæculo, •

[13] exspectantes beatam spem, et adventum gloriæ magni Dei, et Salvatoris nostri Jesu Christi : •

[14] qui dedit semetipsum pro nobis, ut nos redimeret ab omni iniquitate, et mundaret sibi populum acceptabilem, sectatorem bonorum operum. •

[15] Hæc loquere, et exhortare, et argue cum omni imperio. Nemo te contemnat.