Tobiæ, 5

[1] Tunc respondit Tobias patri suo, et dixit : Omnia quæcumque præcepisti mihi faciam, pater.

[2] Quomodo autem pecuniam hanc requiram, ignoro : ille me nescit, et ego eum ignoro : quod signum dabo ei ? sed neque viam, per quam pergatur illuc, aliquando cognovi. •

[3] Tunc pater suus respondit illi, et dixit : Chirographum quidem illius penes me habeo : quod dum illi ostenderis, statim restituet.

[4] Sed perge nunc, et inquire tibi aliquem fidelem virum, qui eat tecum salva mercede sua : ut, dum adhuc vivo, recipias eam.

[5] Tunc egressus Tobias, invenit juvenem splendidum, stantem præcinctum, et quasi paratum ad ambulandum. •

[6] Et ignorans quod angelus Dei esset, salutavit eum, et dixit : Unde te habemus, bone juvenis ?

[7] At ille respondit : Ex filiis Israël. Et Tobias dixit ei : Nosti viam, quæ ducit in regionem Medorum ? •

[8] Cui respondit : Novi : et omnia itinera ejus frequenter ambulavi, et mansi apud Gabelum fratrem nostrum : qui moratur in Rages civitate Medorum, quæ posita est in monte Ecbatanis. •

[9] Cui Tobias ait : Sustine me obsecro, donec hæc ipsa nuntiem patri meo.

[10] Tunc ingressus Tobias, indicavit universa hæc patri suo. Super quæ admiratus pater, rogavit ut introiret ad eum.

[11] Ingressus itaque salutavit eum, et dixit : Gaudium tibi sit semper. •

[12] Et ait Tobias : Quale gaudium mihi erit, qui in tenebris sedeo, et lumen cæli non video ?

[13] Cui ait juvenis : Forti animo esto : in proximo est ut a Deo cureris.

[14] Dixit itaque illi Tobias : Numquid poteris perducere filium meum ad Gabelum in Rages civitatem Medorum ? et cum redieris, restituam tibi mercedem tuam.

[15] Et dixit ei angelus : Ego ducam, et reducam eum ad te.

[16] Cui Tobias respondit : Rogo te, indica mihi de qua domo, aut de qua tribu es tu.

[17] Cui Raphaël angelus dixit : Genus quæris mercenarii, an ipsum mercenarium, qui cum filio tuo eat ?

[18] Sed ne forte sollicitum te reddam, ego sum Azarias Ananiæ magni filius. •

[19] Et Tobias respondit : Ex magno genere es tu. Sed peto ne irascaris quod voluerim cognoscere genus tuum. •

[20] Dixit autem illi angelus : Ego sanum ducam, et sanum tibi reducam filium tuum.

[21] Respondens autem Tobias, ait : Bene ambuletis, et sit Deus in itinere vestro, et angelus ejus comitetur vobiscum.

[22] Tunc paratis omnibus, quæ erant in via portanda, fecit Tobias vale patri suo et matri suæ, et ambulaverunt ambo simul. •

[23] Cumque profecti essent, cœpit mater ejus flere, et dicere : Baculum senectutis nostræ tulisti, et transmisisti a nobis. •

[24] Numquam fuisset ipsa pecunia, pro qua misisti eum.

[25] Sufficiebat enim nobis paupertas nostra, ut divitias computaremus hoc, quod videbamus filium nostrum. •

[26] Dixitque ei Tobias : Noli flere : salvus perveniet filius noster, et salvus revertetur ad nos, et oculi tui videbunt illum.

[27] Credo enim quod angelus Dei bonus comitetur ei, et bene disponat omnia, quæ circa eum geruntur, ita ut cum gaudio revertatur ad nos. •

[28] Ad hanc vocem cessavit mater ejus flere, et tacuit.