Proverbia, 2

[1] Fili mi, si susceperis sermones meos, et mandata mea absconderis penes te : •

[2] ut audiat sapientiam auris tua, inclina cor tuum ad cognoscendam prudentiam.

[3] Si enim sapientiam invocaveris, et inclinaveris cor tuum prudentiæ ;

[4] si quæsieris eam quasi pecuniam, et sicut thesauros effoderis illam : •

[5] tunc intelliges timorem Domini, et scientiam Dei invenies, •

[6] quia Dominus dat sapientiam, et ex ore ejus prudentia et scientia.

[7] Custodiet rectorum salutem, et proteget gradientes simpliciter, •

[8] servans semitas justitiæ, et vias sanctorum custodiens. •

[9] Tunc intelliges justitiam, et judicium, et æquitatem, et omnem semitam bonam.

[10] Si intraverit sapientia cor tuum, et scientia animæ tuæ placuerit,

[11] consilium custodiet te, et prudentia servabit te ;

[12] ut eruaris a via mala, et ab homine qui perversa loquitur ; •

[13] qui relinquunt iter rectum, et ambulant per vias tenebrosas ;

[14] qui lætantur cum malefecerint, et exsultant in rebus pessimis ; •

[15] quorum viæ perversæ sunt, et infames gressus eorum.

[16] Ut eruaris a muliere aliena, et ab extranea quæ mollit sermones suos, •

[17] et relinquit ducem pubertatis suæ, •

[18] et pacti Dei sui oblita est. Inclinata est enim ad mortem domus ejus, et ad inferos semitæ ipsius. •

[19] Omnes qui ingrediuntur ad eam non revertentur, nec apprehendent semitas vitæ. •

[20] Ut ambules in via bona, et cales justorum custodias :

[21] qui enim recti sunt habitabunt in terra, et simplices permanebunt in ea ; •

[22] impii vero de terra perdentur, et qui inique agunt auferentur ex ea. •