Proverbia, 1

[1] Parabolæ Salomonis, filii David, regis Israël, •

[2] ad sciendam sapientiam et disciplinam ; •

[3] ad intelligenda verba prudentiæ, et suscipiendam erudtionem doctrinæ, justitiam, et judicium, et æquitatem :

[4] ut detur parvulis astutia, adolescenti scientia et intellectus. •

[5] Audiens sapiens, sapientior erit, et intelligens gubernacula possidebit. •

[6] Animadvertet parabolam et interpretationem, verba sapientum et ænigmata eorum. •

[7] Timor Domini principium sapientiæ ; sapientiam atque doctrinam stulti despiciunt. •

[8] Audi, fili mi, disciplinam patris tui, et ne dimittas legem matris tuæ : •

[9] ut addatur gratia capiti tuo, et torques collo tuo. •

[10] Fili mi, si te lactaverint peccatores, ne acquiescas eis. •

[11] Si dixerint : Veni nobiscum, insidiemur sanguini ; abscondamus tendiculas contra insontem frustra ; •

[12] deglutiamus eum sicut infernus viventem, et integrum quasi descendentem in lacum : •

[13] omnem pretiosam substantiam reperiemus ; implebimus domos nostras spoliis ;

[14] sortem mitte nobiscum, marsupium unum sit omnium nostrum :

[15] fili mi, ne ambules cum eis ; prohibe pedem tuum a semitis eorum :

[16] pedes enim illorum ad malum currunt, et festinant ut effundant sanguinem. •

[17] Frustra autem jacitur rete ante oculos pennatorum. •

[18] Ipsi quoque contra sanguinem suum insidiantur, et moliuntur fraudes contra animas suas.

[19] Sic semitæ omnis avari : animas possidentium rapiunt. •

[20] Sapientia foris prædicat ; in plateis dat vocem suam : •

[21] in capite turbarum clamitat ; in foribus portarum urbis profert verba sua, dicens :

[22] Usquequo, parvuli, diligitis infantiam, et stulti ea quæ sibi sunt noxia cupient, et imprudentes odibunt scientiam ? •

[23] convertimini ad correptionem meam. En proferam vobis spiritum meum, et ostendam vobis verba mea.

[24] Quia vocavi, et renuistis ; extendi manum meam, et non fuit qui aspiceret : •

[25] despexistis omne consilium meum, et increpationes meas neglexistis.

[26] Ego quoque in interitu vestro ridebo, et subsannabo cum vobis id quod timebatis advenerit. •

[27] Cum irruerit repentina calamitas, et interitus quasi tempestas ingruerit ; quando venerit super vos tribulatio et angustia ;

[28] tunc invocabunt me, et non exaudiam ; mane consurgent, et non invenient me : •

[29] eo quod exosam habuerint disciplinam, et timorem Domini non susceperint,

[30] nec acquieverint consilio meo, et detraxerint universæ correptioni meæ. •

[31] Comedent igitur fructus viæ suæ, suisque consiliis saturabuntur. •

[32] Aversio parvulorum interficiet eos, et prosperitas stultorum perdet illos. •

[33] Qui autem me audierit absque terrore requiescet, et abundantia perfruetur, timore malorum sublato. •