Psalmi, 93

[1] Psalmus ipsi David, quarta sabbati. Deus ultionum Dominus ; Deus ultionum libere egit. •

[2] Exaltare, qui judicas terram, redde retributionem superbis. •

[3] Usquequo peccatores, Domine, usquequo peccatores gloriabuntur ?

[4] effabuntur et loquentur iniquitatem, loquentur omnes qui operantur injustitiam ? •

[5] Populum tuum, Domine, humiliaverunt ; et hæreditatem tuam vexaverunt.

[6] Viduam et advenam interfecerunt, et pupillos occiderunt. •

[7] Et dixerunt : Non videbit Dominus, nec intelliget Deus Jacob. •

[8] Intelligite, insipientes in populo ; et stulti, aliquando sapite. •

[9] Qui plantavit aurem non audiet ? aut qui finxit oculum non considerat ? •

[10] Qui corripit gentes non arguet, qui docet hominem scientiam ?

[11] Dominus scit cogitationes hominum, quoniam vanæ sunt.

[12] Beatus homo quem tu erudieris, Domine, et de lege tua docueris eum ; •

[13] ut mitiges ei a diebus malis, donec fodiatur peccatori fovea. •

[14] Quia non repellet Dominus plebem suam, et hæreditatem suam non derelinquet :

[15] Quoadusque justitia convertatur in judicium, et qui juxta illam omnes qui recto sunt corde. •

[16] Quis consurget mihi adversus malignantes ? aut quis stabit mecum adversus operantes iniquitatem ? •

[17] Nisi quia Dominus adjuvit me, paulo minus habitasset in inferno anima mea. •

[18] Si dicebam : Motus est pes meus, misericordia tua, Domine, adjuvabat me. •

[19] Secundum multitudinem dolorum meorum in corde meo, consolationes tuæ lætificaverunt animam meam. •

[20] Numquid adhæret tibi sedes iniquitatis, qui fingis laborem in præcepto ? •

[21] Captabunt in animam justi, et sanguinem innocentem condemnabunt.

[22] Et factus est mihi Dominus in refugium, et Deus meus in adjutorium spei meæ. •

[23] Et reddet illis iniquitatem ipsorum, et in malitia eorum disperdet eos ; disperdet illos Dominus Deus noster. •