Psalmi, 9
[1] In finem, pro occultis filii. Psalmus David. •
[2] Confitebor tibi, Domine, in toto corde meo ; narrabo omnia mirabilia tua. •
[3] Lætabor et exsultabo in te ; psallam nomini tuo, Altissime.
[4] In convertendo inimicum meum retrorsum ; infirmabuntur, et peribunt a facie tua. •
[5] Quoniam fecisti judicium meum et causam meam ; sedisti super thronum, qui judicas justitiam. •
[6] Increpasti gentes, et periit impius : nomen eorum delesti in æternum, et in sæculum sæculi. •
[7] Inimici defecerunt frameæ in finem, et civitates eorum destruxisti. Periit memoria eorum cum sonitu ; •
[8] et Dominus in æternum permanet. Paravit in judicio thronum suum ; •
[9] et ipse judicabit orbem terræ in æquitate, judicabit populos in justitia. •
[10] Et factus est Dominus refugium pauperi ; adjutor in opportunitatibus, in tribulatione. •
[11] Et sperent in te qui noverunt nomen tuum, quoniam non dereliquisti quærentes te, Domine. •
[12] Psallite Domino qui habitat in Sion ; annuntiate inter gentes studia ejus, •
[13] quoniam requirens sanguinem eorum recordatus est ; non est oblitus clamorem pauperum. •
[14] Miserere mei, Domine : vide humilitatem meam de inimicis meis, •
[15] qui exaltas me de portis mortis, ut annuntiem omnes laudationes tuas in portis filiæ Sion. •
[16] Exultabo in salutari tuo. Infixæ sunt gentes in interitu quem fecerunt ; in laqueo isto quem absconderunt comprehensus est pes eorum. •
[17] Cognoscetur Dominus judicia faciens ; in operibus manuum suarum comprehensus est peccator. •
[18] Convertantur peccatores in infernum, omnes gentes quæ obliviscuntur Deum. •
[19] Quoniam non in finem oblivio erit pauperis ; patientia pauperum non peribit in finem. •
[20] Exsurge, Domine ; non confortetur homo : judicentur gentes in conspectu tuo. •
[21] Constitue, Domine, legislatorem super eos, ut sciant gentes quoniam homines sunt. •
[22] Ut quid, Domine, recessisti longe, despicis in opportunitatibus, in tribulatione ? •
[23] Dum superbit impius, incenditur pauper : comprehenduntur in consiliis quibus cogitant. •
[24] Quoniam laudatur peccator in desideriis animæ suæ, et iniquus benedicitur. •
[25] Exacerbavit Dominum peccator, secundum multitudinem iræ suæ, non quæret. •
[26] Non est Deus in conspectu ejus, inquinatæ sunt viæ illius in omni tempore. Auferuntur judicia tua a facie ejus ; omnium inimicorum suorum dominabitur. •
[27] Dixit enim in corde suo : Non movebor a generatione in generationem, sine malo. •
[28] Cujus maledictione os plenum est, et amaritudine, et dolo ; sub lingua ejus labor et dolor. •
[29] Sedet in insidiis cum divitibus in occultis, ut interficiat innocentem. •
[30] Oculi ejus in pauperem respiciunt ; insidiatur in abscondito, quasi leo in spelunca sua. Insidiatur ut rapiat pauperem ; rapere pauperem dum attrahit eum. •
[31] In laqueo suo humiliabit eum ; inclinabit se, et cadet cum dominatus fuerit pauperum. •
[32] Dixit enim in corde suo : Oblitus est Deus ; avertit faciem suam, ne videat in finem. •
[33] Exsurge, Domine Deus, exaltetur manus tua ; ne obliviscaris pauperum. •
[34] Propter quid irritavit impius Deum ? dixit enim in corde suo : Non requiret. •
[35] Vides, quoniam tu laborem et dolorem consideras, ut tradas eos in manus tuas. Tibi derelictus est pauper ; orphano tu eris adjutor. •
[36] Contere brachium peccatoris et maligni ; quæretur peccatum illius, et non invenietur. •
[37] Dominus regnabit in æternum, et in sæculum sæculi ; peribitis, gentes, de terra illius. •
[38] Desiderium pauperum exaudivit Dominus ; præparationem cordis eorum audivit auris tua, •
[39] judicare pupillo et humili, ut non apponat ultra magnificare se homo super terram. •