Psalmi, 77

[1] Intellectus Asaph. Attendite, popule meus, legem meam ; inclinate aurem vestram in verba oris mei. •

[2] Aperiam in parabolis os meum ; loquar propositiones ab initio ; •

[3] quanta audivimus et cognovimus ea, et patres nostri narraverunt nobis. •

[4] Non sunt occultata a filiis eorum in generatione altera, narrantes laudes Domini et virtutes ejus, et mirabilia ejus quæ fecit. •

[5] Et suscitavit testimonium in Jacob, et legem posuit in Israël, quanta mandavit patribus nostris nota facere ea filiis suis : •

[6] ut cognoscat generatio altera ; filii qui nascentur et exsurgent, et narrabunt filiis suis, •

[7] ut ponant in Deo spem suam, et non obliviscantur operum Dei, et mandata ejus exquirant ; •

[8] ne fiant, sicut patres eorum, generatio prava et exasperans ; generatio quæ non direxit cor suum, et non est creditus cum Deo spiritus ejus. •

[9] Filii Ephrem, intendentes et mittentes arcum, conversi sunt in die belli. •

[10] Non custodierunt testamentum Dei, et in lege ejus noluerunt ambulare.

[11] Et obliti sunt benefactorum ejus, et mirabilium ejus quæ ostendit eis. •

[12] Coram patribus eorum fecit mirabilia in terra Ægypti, in campo Taneos. •

[13] Interrupit mare, et perduxit eos ; et statuit aquas quasi in utre, •

[14] et deduxit eos in nube diei, et tota nocte in illuminatione ignis. •

[15] Interrupit petram in eremo, et adaquavit eos velut in abysso multa. •

[16] Et eduxit aquam de petra, et deduxit tamquam flumina aquas.

[17] Et apposuerunt adhuc peccare ei ; in iram excitaverunt Excelsum in inaquoso. •

[18] Et tentaverunt Deum in cordibus suis, ut peterent escas animabus suis. •

[19] Et male locuti sunt de Deo ; dixerunt : Numquid poterit Deus parare mensam in deserto ? •

[20] quoniam percussit petram, et fluxerunt aquæ, et torrentes inundaverunt. Numquid et panem poterit dare, aut parare mensam populo suo ? •

[21] Ideo audivit Dominus et distulit ; et ignis accensus est in Jacob, et ira ascendit in Israël ; •

[22] quia non crediderunt in Deo, nec speraverunt in salutari ejus.

[23] Et mandavit nubibus desuper, et januas cæli aperuit. •

[24] Et pluit illis manna ad manducandum, et panem cæli dedit eis. •

[25] Panem angelorum manducavit homo ; cibaria misit eis in abundantia. •

[26] Transtulit austrum de cælo, et induxit in virtute sua africum. •

[27] Et pluit super eos sicut pulverem carnes, et sicut arenam maris volatilia pennata.

[28] Et ceciderunt in medio castrorum eorum, circa tabernacula eorum.

[29] Et manducaverunt, et saturati sunt nimis ; et desiderium eorum attulit eis ;

[30] non sunt fraudati a desiderio suo. Adhuc escæ eorum erant in ore ipsorum ; •

[31] et ira Dei ascendit super eos ; et occidit pingues eorum, et electos Israël impedivit. •

[32] In omnibus his peccaverunt adhuc, et non crediderunt in mirabilibus ejus. •

[33] Et defecerunt in vanitate dies eorum, et anni eorum cum festinatione.

[34] Cum occideret eos, quærebant eum et revertebantur, et diluculo veniebant ad eum. •

[35] Et rememorati sunt quia Deus adjutor est eorum, et Deus excelsus redemptor eorum est.

[36] Et dilexerunt eum in ore suo, et lingua sua mentiti sunt ei ;

[37] cor autem eorum non erat rectum cum eo, nec fideles habiti sunt in testamento ejus.

[38] Ipse autem est misericors, et propitius fiet peccatis eorum et non disperdet eos. Et abundavit ut averteret iram suam, et non accendit omnem iram suam. •

[39] Et recordatus est quia caro sunt, spiritus vadens et non rediens. •

[40] Quoties exacerbaverunt eum in deserto, in iram concitaverunt eum in inaquoso ? •

[41] Et conversi sunt, et tentaverunt Deum, et sanctum Israël exacerbaverunt. •

[42] Non sunt recordati manus ejus, die qua redemit eos de manu tribulantis ; •

[43] sicut posuit in Ægypto signa sua, et prodigia sua in campo Taneos ; •

[44] et convertit in sanguinem flumina eorum, et imbres eorum, ne biberent. •

[45] Misit in eos cœnomyiam, et comedit eos, et ranam, et disperdidit eos ; •

[46] et dedit ærugini fructus eorum, et labores eorum locustæ ; •

[47] et occidit in grandine vineas eorum, et moros eorum in pruina ; •

[48] et tradidit grandini jumenta eorum, et possessionem eorum igni ; •

[49] misit in eos iram indignationis suæ, indignationem, et iram, et tribulationem, immissiones per angelos malos ; •

[50] viam fecit semitæ iræ suæ, non pepercit a morte animabus eorum, et jumenta eorum in morte conclusit ; •

[51] et percussit omne primogenitum in terra Ægypti, primitias omnis laboris eorum in tabernaculis Cham ; •

[52] et abstulit sicut oves populum suum, et perduxit eos tamquam gregem in deserto ;

[53] et deduxit eos in spe, et non timuerunt, et inimicos eorum operuit mare. •

[54] Et induxit eos in montem sanctificationis suæ, montem quem acquisivit dextera ejus ; et ejecit a facie eorum gentes, et sorte divisit eis terram in funiculo distributionis ; •

[55] et habitare fecit in tabernaculis eorum tribus Israël. •

[56] Et tentaverunt, et exacerbaverunt Deum excelsum, et testimonia ejus non custodierunt. •

[57] Et averterunt se, et non servaverunt pactum, quemadmodum patres eorum, conversi sunt in arcum pravum. •

[58] In iram concitaverunt eum in collibus suis, et in sculptilibus suis ad æmulationem eum provocaverunt. •

[59] Audivit Deus, et sprevit, et ad nihilum redegit valde Israël. •

[60] Et repulit tabernaculum Silo, tabernaculum suum, ubi habitavit in hominibus. •

[61] Et tradidit in captivitatem virtutem eorum, et pulchritudinem eorum in manus inimici. •

[62] Et conclusit in gladio populum suum, et hæreditatem suam sprevit. •

[63] Juvenes eorum comedit ignis, et virgines eorum non sunt lamentatæ. •

[64] Sacerdotes eorum in gladio ceciderunt, et viduæ eorum non plorabantur. •

[65] Et excitatus est tamquam dormiens Dominus, tamquam potens crapulatus a vino. •

[66] Et percussit inimicos suos in posteriora, opprobrium sempiternum dedit illis. •

[67] Et repulit tabernaculum Joseph, et tribum Ephraim non elegit. •

[68] Sed elegit tribum Juda, montem Sion, quem dilexit. •

[69] Et ædificavit sicut unicornium sanctificium suum, in terra quam fundavit in sæcula. •

[70] Et elegit David, servum suum, et sustulit eum de gregibus ovium ; de post fœtantes accepit eum : •

[71] pascere Jacob, servum suum, et Israël, hæreditatem suam.

[72] Et pavit eos in innocentia cordis sui, et in intellectibus manuum suarum deduxit eos. •