Psalmi, 61

[1] In finem, pro Idithun. Psalmus David. •

[2] Nonne Deo subjecta erit anima mea ? ab ipso enim salutare meum. •

[3] Nam et ipse Deus meus et salutaris meus ; susceptor meus, non movebor amplius.

[4] Quousque irruitis in hominem ? interficitis universi vos, tamquam parieti inclinato et maceriæ depulsæ ? •

[5] Verumtamen pretium meum cogitaverunt repellere ; cucurri in siti ; ore suo benedicebant, et corde suo maledicebant. •

[6] Verumtamen Deo subjecta esto, anima mea, quoniam ab ipso patientia mea ; •

[7] quia ipse Deus meus et salvator meus, adjutor meus, non emigrabo.

[8] In Deo salutare meum et gloria mea ; Deus auxilii mei, et spes mea in Deo est. •

[9] Sperate in eo, omnis congregatio populi ; effundite coram illo corda vestra ; Deus adjutor noster in æternum. •

[10] Verumtamen vani filii hominum, mendaces filii hominum in stateris, ut decipiant ipsi de vanitate in idipsum. •

[11] Nolite sperare in iniquitate, et rapinas nolite concupiscere ; divitiæ si affluant, nolite cor apponere. •

[12] Semel locutus est Deus ; duo hæc audivi : quia potestas Dei est, •

[13] et tibi, Domine, misericordia : quia tu reddes unicuique juxta opera sua. •