Psalmi, 38

[1] In finem, ipsi Idithun. Canticum David. •

[2] Dixi : Custodiam vias meas ; locutus sum in lingua mea : posui ori meo custodiam cum consisteret peccator adversum me. •

[3] Obmutui, et humiliatus sum, et silui a bonis ; et dolor meus renovatus est. •

[4] Concaluit cor meum intra me ; et in meditatione mea exardescet ignis. •

[5] Locutus sum in lingua mea : Notum fac mihi, Domine, finem meum, et numerum dierum meorum quis est, ut sciam quid desit mihi. •

[6] Ecce mensurabiles posuisti dies meos, et substantia mea tamquam nihilum ante te. Verumtamen universa vanitas, omnis homo vivens. •

[7] Verumtamen in imagine pertransit homo ; sed et frustra conturbatur : thesaurizat, et ignorat cui congregabit ea. •

[8] Et nunc quæ est exspectatio mea : nonne Dominus ? Et substantia mea apud te est. •

[9] Ab omnibus iniquitatibus meis erue me : opprobrium insipienti dedisti me. •

[10] Obmutui, et non aperui os meum, quoniam tu fecisti ; •

[11] amove a me plagas tuas. •

[12] A fortitudine manus tuæ ego defeci in increpationibus, propter iniquitatem corripuisti hominem : et tabescere fecisti sicut araneam animam ejus : verumtamen vane conturbatur omnis homo. •

[13] Exaudi orationem meam, Domine, et deprecationem meam ; auribus percipe lacrimas meas. Ne sileas, quoniam advena ego sum apud te, et peregrinus sicut omnes patres mei. •

[14] Remitte mihi, ut refrigerer priusquam abeam et amplius non ero. •