Psalmi, 37
[1] Psalmus David, in rememorationem de sabbato. •
[2] Domine, ne in furore tuo arguas me, neque in ira tua corripias me ; •
[3] quoniam sagittæ tuæ infixæ sunt mihi, et confirmasti super me manum tuam. •
[4] Non est sanitas in carne mea, a facie iræ tuæ ; non est pax ossibus meis, a facie peccatorum meorum : •
[5] quoniam iniquitates meæ supergressæ sunt caput meum, et sicut onus grave gravatæ sunt super me. •
[6] Putruerunt et corruptæ sunt cicatrices meæ, a facie insipientiæ meæ. •
[7] Miser factus sum et curvatus sum usque in finem ; tota die contristatus ingrediebar. •
[8] Quoniam lumbi mei impleti sunt illusionibus, et non est sanitas in carne mea. •
[9] Afflictus sum, et humiliatus sum nimis ; rugiebam a gemitu cordis mei. •
[10] Domine, ante te omne desiderium meum, et gemitus meus a te non est absconditus. •
[11] Cor meum conturbatum est, dereliquit me virtus mea, et lumen oculorum meorum, et ipsum non est mecum. •
[12] Amici mei et proximi mei adversum me appropinquaverunt, et steterunt ; et qui juxta me erant, de longe steterunt, et vim faciebant qui quærebant animam meam. •
[13] Et qui inquirebant mala mihi, locuti sunt vanitates, et dolos tota die meditabantur. •
[14] Ego autem, tamquam surdus, non audiebam ; et sicut mutus non aperiens os suum. •
[15] Et factus sum sicut homo non audiens, et non habens in ore suo redargutiones.
[16] Quoniam in te, Domine, speravi ; tu exaudies me, Domine Deus meus. •
[17] Quia dixi : Nequando supergaudeant mihi inimici mei ; et dum commoventur pedes mei, super me magna locuti sunt. •
[18] Quoniam ego in flagella paratus sum, et dolor meus in conspectu meo semper. •
[19] Quoniam iniquitatem meam annuntiabo, et cogitabo pro peccato meo. •
[20] Inimici autem mei vivunt, et confirmati sunt super me : et multiplicati sunt qui oderunt me inique. •
[21] Qui retribuunt mala pro bonis detrahebant mihi, quoniam sequebar bonitatem. •
[22] Ne derelinquas me, Domine Deus meus ; ne discesseris a me.
[23] Intende in adjutorium meum, Domine, Deus salutis meæ. •