Psalmi, 142

[1] Psalmus David, quando persequebatur eum Absalom, filius ejus. Domine, exaudi orationem meam ; auribus percipe obsecrationem meam in veritate tua ; exaudi me in tua justitia. •

[2] Et non intres in judicium cum servo tuo, quia non justificabitur in conspectu tuo omnis vivens. •

[3] Quia persecutus est inimicus animam meam, humiliavit in terra vitam meam ; collocavit me in obscuris, sicut mortuos sæculi. •

[4] Et anxiatus est super me spiritus meus ; in me turbatum est cor meum. •

[5] Memor fui dierum antiquorum : meditatus sum in omnibus operibus tuis, in factis manuum tuarum meditabar. •

[6] Expandi manus meas ad te ; anima mea sicut terra sine aqua tibi. •

[7] Velociter exaudi me, Domine ; defecit spiritus meus. Non avertas faciem tuam a me, et similis ero descendentibus in lacum. •

[8] Auditam fac mihi mane misericordiam tuam, quia in te speravi. Notam fac mihi viam in qua ambulem, quia ad te levavi animam meam. •

[9] Eripe me de inimicis meis, Domine ; ad te confugi. •

[10] Doce me facere voluntatem tuam, quia Deus meus es tu. Spiritus tuus bonus deducet me in terram rectam. •

[11] Propter nomen tuum, Domine, vivificabis me ; in æquitate tua, educes de tribulatione animam meam ;

[12] et in misericordia tua disperdes inimicos meos, et perdes omnes qui tribulant animam meam, quoniam ego servus tuus sum. •