Psalmi, 138
[1] In finem, psalmus David. Domine, probasti me, et cognovisti me ; •
[2] tu cognovisti sessionem meam et resurrectionem meam. •
[3] Intellexisti cogitationes meas de longe ; semitam meam et funiculum meum investigasti ; •
[4] et omnes vias meas prævidisti, quia non est sermo in lingua mea. •
[5] Ecce, Domine, tu cognovisti omnia, novissima et antiqua. Tu formasti me, et posuisti super me manum tuam. •
[6] Mirabilis facta est scientia tua ex me ; confortata est, et non potero ad eam. •
[7] Quo ibo a spiritu tuo ? et quo a facie tua fugiam ? •
[8] Si ascendero in cælum, tu illic es ; si descendero in infernum, ades. •
[9] Si sumpsero pennas meas diluculo, et habitavero in extremis maris, •
[10] etenim illuc manus tua deducet me, et tenebit me dextera tua.
[11] Et dixi : Forsitan tenebræ conculcabunt me ; et nox illuminatio mea in deliciis meis. •
[12] Quia tenebræ non obscurabuntur a te, et nox sicut dies illuminabitur ; sicut tenebræ ejus, ita et lumen ejus. •
[13] Quia tu possedisti renes meos ; suscepisti me de utero matris meæ. •
[14] Confitebor tibi, quia terribiliter magnificatus es ; mirabilia opera tua, et anima mea cognoscit nimis. •
[15] Non est occultatum os meum a te, quod fecisti in occulto ; et substantia mea in inferioribus terræ. •
[16] Imperfectum meum viderunt oculi tui, et in libro tuo omnes scribentur. Dies formabuntur, et nemo in eis. •
[17] Mihi autem nimis honorificati sunt amici tui, Deus ; nimis confortatus est principatus eorum. •
[18] Dinumerabo eos, et super arenam multiplicabuntur. Exsurrexi, et adhuc sum tecum. •
[19] Si occideris, Deus, peccatores, viri sanguinum, declinate a me ; •
[20] quia dicitis in cogitatione : Accipient in vanitate civitates tuas. •
[21] Nonne qui oderunt te, Domine, oderam ? et super inimicos tuos tabescebam ? •
[22] Perfecto odio oderam illos, et inimici facti sunt mihi. •
[23] Proba me, Deus, et scito cor meum ; interroga me, et cognosce semitas meas. •
[24] Et vide si via iniquitatis in me est ; et deduc me in via æterna. •