Psalmi, 103
[1] Ipsi David. Benedic, anima mea, Domino : Domine Deus meus, magnificatus es vehementer. Confessionem et decorem induisti, •
[2] amictus lumine sicut vestimento. Extendens cælum sicut pellem, •
[3] qui tegis aquis superiora ejus ; qui ponis nubem ascensum tuum, qui ambulas super pennas ventorum ; •
[4] qui facis angelos tuos spiritus, et ministros tuos ignem urentem. •
[5] Qui fundasti terram super stabilitatem suam, non inclinabitur in sæculum sæculi. •
[6] Abyssus sicut vestimentum amictus ejus ; super montes stabunt aquæ. •
[7] Ab increpatione tua fugient, a voce tonitrui tui formidabunt. •
[8] Ascendunt montes, et descendunt campi in locum quem fundasti eis.
[9] Terminum posuisti quem non transgredientur ; neque convertentur operire terram. •
[10] Qui emittis fontes in convallibus ; inter medium montium pertransibunt aquæ. •
[11] Potabunt omnes bestiæ agri ; expectabunt onagri in siti sua. •
[12] Super ea volucres cæli habitabunt ; de medio petrarum dabunt voces.
[13] Rigans montes de superioribus suis ; de fructu operum tuorum satiabitur terra ; •
[14] producens fœnum jumentis, et herbam servituti hominum : ut educas panem de terra. •
[15] Et vinum lætificet cor hominis ; ut exhilaret faciem in oleo, et panis cor hominis confirmet. •
[16] Saturabuntur ligna campi, et cedri Libani quas plantavit ; •
[17] illic passeres nidificabunt, herodii domus dux est eorum ; •
[18] montes excelsi cervis, petra refugium herinaciis. •
[19] Fecit lunam in tempora ; sol cognovit occasum suum. •
[20] Posuisti tenebras, et facta est nox ; in ipsa pertransibunt omnes bestiæ silvæ ;
[21] catuli leonum rugientes ut rapiant, et quærant a Deo escam sibi. •
[22] Ortus est sol, et congregati sunt, et in cubilibus suis collocabuntur.
[23] Exibit homo ad opus suum, et ad operationem suam usque ad vesperum.
[24] Quam magnificata sunt opera tua, Domine ! omnia in sapientia fecisti ; impleta est terra possessione tua. •
[25] Hoc mare magnum et spatiosum manibus ; illic reptilia quorum non est numerus, animalia pusilla cum magnis. •
[26] Illic naves pertransibunt ; draco iste quem formasti ad illudendum ei. •
[27] Omnia a te expectant ut des illis escam in tempore. •
[28] Dante te illis, colligent ; aperiente te manum tuam, omnia implebuntur bonitate. •
[29] Avertente autem te faciem, turbabuntur ; auferes spiritum eorum, et deficient, et in pulverem suum revertentur.
[30] Emittes spiritum tuum, et creabuntur ; et renovabis faciem terræ. •
[31] Sit gloria Domini in sæculum ; lætabitur Dominus in operibus suis. •
[32] Qui respicit terram, et facit eam tremere ; qui tangit montes, et fumigant. •
[33] Cantabo Domino in vita mea ; psallam Deo meo quamdiu sum. •
[34] Jucundum sit ei eloquium meum ; ego vero delectabor in Domino.
[35] Deficiant peccatores a terra, et iniqui, ita ut non sint. Benedic, anima mea, Domino. •