Psalmi, 101

[1] Oratio pauperis, cum anxius fuerit, et in conspectu Domini effuderit precem suam. •

[2] Domine, exaudi orationem meam, et clamor meus ad te veniat. •

[3] Non avertas faciem tuam a me ; in quacumque die tribulor, inclina ad me aurem tuam ; in quacumque die invocavero te, velociter exaudi me. •

[4] Quia defecerunt sicut fumus dies mei, et ossa mea sicut cremium aruerunt. •

[5] Percussus sum ut fœnum, et aruit cor meum, quia oblitus sum comedere panem meum. •

[6] A voce gemitus mei adhæsit os meum carni meæ. •

[7] Similis factus sum pellicano solitudinis ; factus sum sicut nycticorax in domicilio. •

[8] Vigilavi, et factus sum sicut passer solitarius in tecto. •

[9] Tota die exprobrabant mihi inimici mei, et qui laudabant me adversum me jurabant : •

[10] quia cinerem tamquam panem manducabam, et potum meum cum fletu miscebam ; •

[11] a facie iræ et indignationis tuæ, quia elevans allisisti me.

[12] Dies mei sicut umbra declinaverunt, et ego sicut fœnum arui.

[13] Tu autem, Domine, in æternum permanes, et memoriale tuum in generationem et generationem. •

[14] Tu exsurgens misereberis Sion, quia tempus miserendi ejus, quia venit tempus ; •

[15] quoniam placuerunt servis tuis lapides ejus, et terræ ejus miserebuntur. •

[16] Et timebunt gentes nomen tuum, Domine, et omnes reges terræ gloriam tuam ; •

[17] quia ædificavit Dominus Sion, et videbitur in gloria sua. •

[18] Respexit in orationem humilium et non sprevit precem eorum. •

[19] Scribantur hæc in generatione altera, et populus qui creabitur laudabit Dominum. •

[20] Quia prospexit de excelso sancto suo, Dominus de cælo in terram aspexit ;

[21] ut audiret gemitus compeditorum, ut solveret filios interemptorum ; •

[22] ut annuntient in Sion nomen Domini, et laudem ejus in Jerusalem, •

[23] in conveniendo populos in unum, et reges ut serviant Domino. •

[24] Respondit ei in via virtutis suæ : Paucitatem dierum meorum nuntia mihi : •

[25] ne revoces me in dimidio dierum meorum, in generationem et generationem anni tui. •

[26] Initio tu, Domine, terram fundasti, et opera manuum tuarum sunt cæli.

[27] Ipsi peribunt, tu autem permanes ; et omnes sicut vestimentum veterascent. Et sicut opertorium mutabis eos, et mutabuntur ; •

[28] tu autem idem ipse es, et anni tui non deficient. •

[29] Filii servorum tuorum habitabunt ; et semen eorum in sæculum dirigetur. •