secundum Lucam, 24

[1] Una autem sabbati valde diluculo venerunt ad monumentum, portantes quæ paraverant aromata : •

[2] et invenerunt lapidem revolutum a monumento. •

[3] Et ingressæ non invenerunt corpus Domini Jesu.

[4] Et factum est, dum mente consternatæ essent de isto, ecce duo viri steterunt secus illas in veste fulgenti.

[5] Cum timerent autem, et declinarent vultum in terram, dixerunt ad illas : Quid quæritis viventem cum mortuis ? •

[6] non est hic, sed surrexit : recordamini qualiter locutus est vobis, cum adhuc in Galilæa esset,

[7] dicens : Quia oportet Filium hominis tradi in manus hominum peccatorum, et crucifigi, et die tertia resurgere. •

[8] Et recordatæ sunt verborum ejus.

[9] Et regressæ a monumento nuntiaverunt hæc omnia illis undecim, et ceteris omnibus.

[10] Erat autem Maria Magdalene, et Joanna, et Maria Jacobi, et ceteræ quæ cum eis erant, quæ dicebant ad apostolos hæc. •

[11] Et visa sunt ante illos sicut deliramentum verba ista, et non crediderunt illis.

[12] Petrus autem surgens cucurrit ad monumentum : et procumbens vidit linteamina sola posita, et abiit secum mirans quod factum fuerat. •

[13] Et ecce duo ex illis ibant ipsa die in castellum, quod erat in spatio stadiorum sexaginta ab Jerusalem, nomine Emmaus. •

[14] Et ipsi loquebantur ad invicem de his omnibus quæ acciderant.

[15] Et factum est, dum fabularentur, et secum quærerent : et ipse Jesus appropinquans ibat cum illis :

[16] oculi autem illorum tenebantur ne eum agnoscerent. •

[17] Et ait ad illos : Qui sunt hi sermones, quos confertis ad invicem ambulantes, et estis tristes ?

[18] Et respondens unus, cui nomen Cleophas, dixit ei : Tu solus peregrinus es in Jerusalem, et non cognovisti quæ facta sunt in illa his diebus ? •

[19] Quibus ille dixit : Quæ ? Et dixerunt : De Jesu Nazareno, qui fuit vir propheta, potens in opere et sermone coram Deo et omni populo :

[20] et quomodo eum tradiderunt summi sacerdotes et principes nostri in damnationem mortis, et crucifixerunt eum :

[21] nos autem sperabamus quia ipse esset redempturus Israël : et nunc super hæc omnia, tertia dies est hodie quod hæc facta sunt. •

[22] Sed et mulieres quædam ex nostris terruerunt nos, quæ ante lucem fuerunt ad monumentum,

[23] et non invento corpore ejus, venerunt, dicentes se etiam visionem angelorum vidisse, qui dicunt eum vivere.

[24] Et abierunt quidam ex nostris ad monumentum : et ita invenerunt sicut mulieres dixerunt, ipsum vero non invenerunt.

[25] Et ipse dixit ad eos : O stulti, et tardi corde ad credendum in omnibus quæ locuti sunt prophetæ !

[26] Nonne hæc oportuit pati Christum, et ita intrare in gloriam suam ?

[27] Et incipiens a Moyse, et omnibus prophetis, interpretabatur illis in omnibus scripturis quæ de ipso erant.

[28] Et appropinquaverunt castello quo ibant : et ipse se finxit longius ire.

[29] Et coëgerunt illum, dicentes : Mane nobiscum, quoniam advesperascit, et inclinata est jam dies. Et intravit cum illis.

[30] Et factum est, dum recumberet cum eis, accepit panem, et benedixit, ac fregit, et porrigebat illis. •

[31] Et aperti sunt oculi eorum, et cognoverunt eum : et ipse evanuit ex oculis eorum.

[32] Et dixerunt ad invicem : Nonne cor nostrum ardens erat in nobis dum loqueretur in via, et aperiret nobis Scripturas ?

[33] Et surgentes eadem hora regressi sunt in Jerusalem : et invenerunt congregatos undecim, et eos qui cum illis erant,

[34] dicentes : Quod surrexit Dominus vere, et apparuit Simoni. •

[35] Et ipsi narrabant quæ gesta erant in via, et quomodo cognoverunt eum in fractione panis.

[36] Dum autem hæc loquuntur, stetit Jesus in medio eorum, et dicit eis : Pax vobis : ego sum, nolite timere. •

[37] Conturbati vero et conterriti, existimabant se spiritum videre. •

[38] Et dixit eis : Quid turbati estis, et cogitationes ascendunt in corda vestra ?

[39] videte manus meas, et pedes, quia ego ipse sum ; palpate et videte, quia spiritus carnem et ossa non habet, sicut me videtis habere. •

[40] Et cum hoc dixisset, ostendit eis manus et pedes.

[41] Adhuc autem illis non credentibus, et mirantibus præ gaudio, dixit : Habetis hic aliquid quod manducetur ?

[42] At illi obtulerunt ei partem piscis assi et favum mellis.

[43] Et cum manducasset coram eis, sumens reliquias dedit eis. •

[44] Et dixit ad eos : Hæc sunt verba quæ locutus sum ad vos cum adhuc essem vobiscum, quoniam necesse est impleri omnia quæ scripta sunt in lege Moysi, et prophetis, et Psalmis de me. •

[45] Tunc aperuit illis sensum ut intelligerent Scripturas, •

[46] et dixit eis : Quoniam sic scriptum est, et sic oportebat Christum pati, et resurgere a mortuis tertia die : •

[47] et prædicari in nomine ejus pœnitentiam, et remissionem peccatorum in omnes gentes, incipientibus ab Jerosolyma. •

[48] Vos autem testes estis horum. •

[49] Et ego mitto promissum Patris mei in vos ; vos autem sedete in civitate, quoadusque induamini virtute ex alto. •

[50] Eduxit autem eos foras in Bethaniam, et elevatis manibus suis benedixit eis.

[51] Et factum est, dum benediceret illis, recessit ab eis, et ferebatur in cælum. •

[52] Et ipsi adorantes regressi sunt in Jerusalem cum gaudio magno :

[53] et erant semper in templo, laudantes et benedicentes Deum. Amen.