secundum Lucam, 22

[1] Appropinquat autem dies festus azymorum, qui dicitur Pascha : •

[2] et quærebant principes sacerdotum, et scribæ, quomodo Jesum interficerent : timebant vero plebem.

[3] Intravit autem Satanas in Judam, qui cognominabatur Iscariotes, unum de duodecim : •

[4] et abiit, et locutus est cum principibus sacerdotum, et magistratibus, quemadmodum illum traderet eis. •

[5] Et gavisi sunt, et pacti sunt pecuniam illi dare.

[6] Et spopondit, et quærebat opportunitatem ut traderet illum sine turbis. •

[7] Venit autem dies azymorum, in qua necesse erat occidi pascha. •

[8] Et misit Petrum et Joannem, dicens : Euntes parate nobis pascha, ut manducemus. •

[9] At illi dixerunt : Ubi vis paremus ?

[10] Et dixit ad eos : Ecce introëuntibus vobis in civitatem occurret vobis homo quidam amphoram aquæ portans : sequimini eum in domum, in quam intrat, •

[11] et dicetis patrifamilias domus : Dicit tibi Magister : Ubi est diversorium, ubi pascha cum discipulis meis manducem ?

[12] Et ipse ostendet vobis cœnaculum magnum stratum, et ibi parate. •

[13] Euntes autem invenerunt sicut dixit illis, et paraverunt pascha.

[14] Et cum facta esset hora, discubuit, et duodecim apostoli cum eo. •

[15] Et ait illis : Desiderio desideravi hoc pascha manducare vobiscum, antequam patiar. •

[16] Dico enim vobis, quia ex hoc non manducabo illud, donec impleatur in regno Dei. •

[17] Et accepto calice gratias egit, et dixit : Accipite, et dividite inter vos. •

[18] Dico enim vobis quod non bibam de generatione vitis donec regnum Dei veniat. •

[19] Et accepto pane gratias egit, et fregit, et dedit eis, dicens : Hoc est corpus meum, quod pro vobis datur : hoc facite in meam commemorationem. •

[20] Similiter et calicem, postquam cœnavit, dicens : Hic est calix novum testamentum in sanguine meo, qui pro vobis fundetur. •

[21] Verumtamen ecce manus tradentis me, mecum est in mensa. •

[22] Et quidem Filius hominis, secundum quod definitum est, vadit : verumtamen væ homini illi per quem tradetur. •

[23] Et ipsi cœperunt quærere inter se quis esset ex eis qui hoc facturus esset.

[24] Facta est autem et contentio inter eos, quis eorum videretur esse major.

[25] Dixit autem eis : Reges gentium dominantur eorum : et qui potestatem habent super eos, benefici vocantur. •

[26] Vos autem non sic : sed qui major est in vobis, fiat sicut minor : et qui præcessor est, sicut ministrator.

[27] Nam quis major est, qui recumbit, an qui ministrat ? nonne qui recumbit ? Ego autem in medio vestrum sum, sicut qui ministrat :

[28] vos autem estis, qui permansistis mecum in tentationibus meis.

[29] Et ego dispono vobis sicut disposuit mihi Pater meus regnum, •

[30] ut edatis et bibatis super mensam meam in regno meo, et sedeatis super thronos judicantes duodecim tribus Israël. •

[31] Ait autem Dominus : Simon, Simon, ecce Satanas expetivit vos ut cribraret sicut triticum : •

[32] ego autem rogavi pro te ut non deficiat fides tua : et tu aliquando conversus, confirma fratres tuos. •

[33] Qui dixit ei : Domine, tecum paratus sum et in carcerem et in mortem ire.

[34] At ille dixit : Dico tibi, Petre, non cantabit hodie gallus, donec ter abneges nosse me. Et dixit eis : •

[35] Quando misi vos sine sacculo, et pera, et calceamentis, numquid aliquid defuit vobis ? •

[36] At illi dixerunt : Nihil. Dixit ergo eis : Sed nunc qui habet sacculum, tollat ; similiter et peram : et qui non habet, vendat tunicam suam et emat gladium. •

[37] Dico enim vobis, quoniam adhuc hoc quod scriptum est, oportet impleri in me : Et cum iniquis deputatus est. Etenim ea quæ sunt de me finem habent. •

[38] At illi dixerunt : Domine, ecce duo gladii hic. At ille dixit eis : Satis est. •

[39] Et egressus ibat secundum consuetudinem in monte Olivarum. Secuti sunt autem illum et discipuli. •

[40] Et cum pervenisset ad locum, dixit illis : Orate ne intretis in tentationem. •

[41] Et ipse avulsus est ab eis quantum jactus est lapidis : et positis genibus orabat, •

[42] dicens : Pater, si vis, transfer calicem istum a me : verumtamen non mea voluntas, sed tua fiat.

[43] Apparuit autem illi angelus de cælo, confortans eum. Et factus in agonia, prolixius orabat. •

[44] Et factus est sudor ejus sicut guttæ sanguinis decurrentis in terram. •

[45] Et cum surrexisset ab oratione et venisset ad discipulos suos, invenit eos dormientes præ tristitia.

[46] Et ait illis : Quid dormitis ? surgite, orate, ne intretis in tentationem.

[47] Adhuc eo loquente, ecce turba : et qui vocabatur Judas, unus de duodecim, antecedebat eos, et appropinquavit Jesu ut oscularetur eum. •

[48] Jesus autem dixit illi : Juda, osculo Filium hominis tradis ?

[49] Videntes autem hi qui circa ipsum erant, quod futurum erat, dixerunt ei : Domine, si percutimus in gladio ?

[50] Et percussit unus ex illis servum principis sacerdotum, et amputavit auriculam ejus dexteram. •

[51] Respondens autem Jesus, ait : Sinite usque huc. Et cum tetigisset auriculam ejus, sanavit eum.

[52] Dixit autem Jesus ad eos qui venerant ad se principes sacerdotum, et magistratus templi, et seniores : Quasi ad latronem existis cum gladiis et fustibus ? •

[53] Cum quotidie vobiscum fuerim in templo, non extendistis manus in me : sed hæc est hora vestra, et potestas tenebrarum.

[54] Comprehendentes autem eum, duxerunt ad domum principis sacerdotum : Petrus vero sequebatur a longe. •

[55] Accenso autem igne in medio atrii et circumsedentibus illis, erat Petrus in medio eorum. •

[56] Quem cum vidisset ancilla quædam sedentem ad lumen, et eum fuisset intuita, dixit : Et hic cum illo erat.

[57] At ille negavit eum, dicens : Mulier, non novi illum.

[58] Et post pusillum alius videns eum, dixit : Et tu de illis es. Petrus vero ait : O homo, non sum. •

[59] Et intervallo facto quasi horæ unius, alius quidam affirmabat, dicens : Vere et hic cum illo erat : nam et Galilæus est. •

[60] Et ait Petrus : Homo, nescio quid dicis. Et continuo, adhuc illo loquente, cantavit gallus. •

[61] Et conversus Dominus respexit Petrum, et recordatus est Petrus verbi Domini, sicut dixerat : Quia priusquam gallus cantet, ter me negabis. •

[62] Et egressus foras Petrus flevit amare.

[63] Et viri qui tenebant illum, illudebant ei, cædentes. •

[64] Et velaverunt eum, et percutiebant faciem ejus : et interrogabant eum, dicentes : Prophetiza, quis est, qui te percussit ?

[65] Et alia multa blasphemantes dicebant in eum.

[66] Et ut factus est dies, convenerunt seniores plebis, et principes sacerdotum, et scribæ, et duxerunt illum in concilium suum, dicentes : Si tu es Christus, dic nobis. •

[67] Et ait illis : Si vobis dixero, non credetis mihi :

[68] si autem et interrogavero, non respondebitis mihi, neque dimittetis.

[69] Ex hoc autem erit Filius hominis sedens a dextris virtutis Dei.

[70] Dixerunt autem omnes : Tu ergo es Filius Dei ? Qui ait : Vos dicitis, quia ego sum.

[71] At illi dixerunt : Quid adhuc desideramus testimonium ? ipsi enim audivimus de ore ejus.