secundum Lucam, 1

[1] Quoniam quidem multi conati sunt ordinare narrationem, quæ in nobis completæ sunt, rerum : •

[2] sicut tradiderunt nobis, qui ab initio ipsi viderunt, et ministri fuerunt sermonis :

[3] visum est et mihi, assecuto omnia a principio diligenter, ex ordine tibi scribere, optime Theophile, •

[4] ut cognoscas eorum verborum, de quibus eruditus es, veritatem. •

[5] Fuit in diebus Herodis, regis Judææ, sacerdos quidam nomine Zacharias de vice Abia, et uxor illius de filiabus Aaron, et nomen ejus Elisabeth. •

[6] Erant autem justi ambo ante Deum, incedentes in omnibus mandatis et justificationibus Domini sine querela. •

[7] Et non erat illis filius, eo quod esset Elisabeth sterilis, et ambo processissent in diebus suis. •

[8] Factum est autem, cum sacerdotio fungeretur in ordine vicis suæ ante Deum,

[9] secundum consuetudinem sacerdotii, sorte exiit ut incensum poneret, ingressus in templum Domini : •

[10] et omnis multitudo populi erat orans foris hora incensi. •

[11] Apparuit autem illi angelus Domini, stans a dextris altaris incensi. •

[12] Et Zacharias turbatus est videns, et timor irruit super eum. •

[13] Ait autem ad illum angelus : Ne timeas, Zacharia, quoniam exaudita est deprecatio tua : et uxor tua Elisabeth pariet tibi filium, et vocabis nomen ejus Joannem : •

[14] et erit gaudium tibi, et exsultatio, et multi in nativitate ejus gaudebunt : •

[15] erit enim magnus coram Domino : et vinum et siceram non bibet, et Spiritu Sancto replebitur adhuc ex utero matris suæ : •

[16] et multos filiorum Israël convertet ad Dominum Deum ipsorum :

[17] et ipse præcedet ante illum in spiritu et virtute Eliæ : ut convertat corda patrum in filios, et incredulos ad prudentiam justorum, parare Domino plebem perfectam. •

[18] Et dixit Zacharias ad angelum : Unde hoc sciam ? ego enim sum senex, et uxor mea processit in diebus suis. •

[19] Et respondens angelus dixit ei : Ego sum Gabriel, qui asto ante Deum : et missus sum loqui ad te, et hæc tibi evangelizare. •

[20] Et ecce eris tacens, et non poteris loqui usque in diem quo hæc fiant, pro eo quod non credidisti verbis meis, quæ implebuntur in tempore suo. •

[21] Et erat plebs exspectans Zachariam : et mirabantur quod tardaret ipse in templo. •

[22] Egressus autem non poterat loqui ad illos, et cognoverunt quod visionem vidisset in templo. Et ipse erat innuens illis, et permansit mutus.

[23] Et factum est, ut impleti sunt dies officii ejus, abiit in domum suam : •

[24] post hos autem dies concepit Elisabeth uxor ejus, et occultabat se mensibus quinque, dicens :

[25] Quia sic fecit mihi Dominus in diebus, quibus respexit auferre opprobrium meum inter homines. •

[26] In mense autem sexto, missus est angelus Gabriel a Deo in civitatem Galilææ, cui nomen Nazareth, •

[27] ad virginem desponsatam viro, cui nomen erat Joseph, de domo David : et nomen virginis Maria. •

[28] Et ingressus angelus ad eam dixit : Ave gratia plena : Dominus tecum : benedicta tu in mulieribus. •

[29] Quæ cum audisset, turbata est in sermone ejus, et cogitabat qualis esset ista salutatio. •

[30] Et ait angelus ei : Ne timeas, Maria : invenisti enim gratiam apud Deum.

[31] Ecce concipies in utero, et paries filium, et vocabis nomen ejus Jesum : •

[32] hic erit magnus, et Filius Altissimi vocabitur, et dabit illi Dominus Deus sedem David patris ejus : et regnabit in domo Jacob in æternum, •

[33] et regni ejus non erit finis. •

[34] Dixit autem Maria ad angelum : Quomodo fiet istud, quoniam virum non cognosco ? •

[35] Et respondens angelus dixit ei : Spiritus Sanctus superveniet in te, et virtus Altissimi obumbrabit tibi. Ideoque et quod nascetur ex te sanctum, vocabitur Filius Dei. •

[36] Et ecce Elisabeth cognata tua, et ipsa concepit filium in senectute sua : et hic mensis sextus est illi, quæ vocatur sterilis : •

[37] quia non erit impossibile apud Deum omne verbum.

[38] Dixit autem Maria : Ecce ancilla Domini : fiat mihi secundum verbum tuum. Et discessit ab illa angelus. •

[39] Exsurgens autem Maria in diebus illis, abiit in montana cum festinatione, in civitatem Juda : •

[40] et intravit in domum Zachariæ, et salutavit Elisabeth.

[41] Et factum est, ut audivit salutationem Mariæ Elisabeth, exsultavit infans in utero ejus : et repleta est Spiritu Sancto Elisabeth : •

[42] et exclamavit voce magna, et dixit : Benedicta tu inter mulieres, et benedictus fructus ventris tui. •

[43] Et unde hoc mihi, ut veniat mater Domini mei ad me ? •

[44] Ecce enim ut facta est vox salutationis tuæ in auribus meis, exsultavit in gaudio infans in utero meo.

[45] Et beata, quæ credidisti, quoniam perficientur ea, quæ dicta sunt tibi a Domino.

[46] Et ait Maria : Magnificat anima mea Dominum : •

[47] et exsultavit spiritus meus in Deo salutari meo. •

[48] Quia respexit humilitatem ancillæ suæ : ecce enim ex hoc beatam me dicent omnes generationes, •

[49] quia fecit mihi magna qui potens est : et sanctum nomen ejus,

[50] et misericordia ejus a progenie in progenies timentibus eum.

[51] Fecit potentiam in brachio suo : dispersit superbos mente cordis sui. •

[52] Deposuit potentes de sede, et exaltavit humiles.

[53] Esurientes implevit bonis : et divites dimisit inanes. •

[54] Suscepit Israël puerum suum, recordatus misericordiæ suæ :

[55] sicut locutus est ad patres nostros, Abraham et semini ejus in sæcula. •

[56] Mansit autem Maria cum illa quasi mensibus tribus : et reversa est in domum suam. •

[57] Elisabeth autem impletum est tempus pariendi, et peperit filium.

[58] Et audierunt vicini et cognati ejus quia magnificavit Dominus misericordiam suam cum illa, et congratulabantur ei.

[59] Et factum est in die octavo, venerunt circumcidere puerum, et vocabant eum nomine patris sui Zachariam.

[60] Et respondens mater ejus, dixit : Nequaquam, sed vocabitur Joannes. •

[61] Et dixerunt ad illam : Quia nemo est in cognatione tua, qui vocetur hoc nomine.

[62] Innuebant autem patri ejus, quem vellet vocari eum.

[63] Et postulans pugillarem scripsit, dicens : Joannes est nomen ejus. Et mirati sunt universi. •

[64] Apertum est autem illico os ejus, et lingua ejus, et loquebatur benedicens Deum.

[65] Et factus est timor super omnes vicinos eorum : et super omnia montana Judææ divulgabantur omnia verba hæc :

[66] et posuerunt omnes qui audierant in corde suo, dicentes : Quis, putas, puer iste erit ? etenim manus Domini erat cum illo.

[67] Et Zacharias pater ejus repletus est Spiritu Sancto : et prophetavit, dicens :

[68] Benedictus Dominus Deus Israël, quia visitavit, et fecit redemptionem plebis suæ : •

[69] et erexit cornu salutis nobis in domo David pueri sui, •

[70] sicut locutum est per os sanctorum, qui a sæculo sunt, prophetarum ejus : •

[71] salutem ex inimicis nostris, et de manu omnium qui oderunt nos : •

[72] ad faciendam misericordiam cum patribus nostris : et memorari testamenti sui sancti : •

[73] jusjurandum, quod juravit ad Abraham patrem nostrum, daturum se nobis •

[74] ut sine timore, de manu inimicorum nostrorum liberati, serviamus illi

[75] in sanctitate et justitia coram ipso, omnibus diebus nostris. •

[76] Et tu puer, propheta Altissimi vocaberis : præibis enim ante faciem Domini parare vias ejus,

[77] ad dandam scientiam salutis plebi ejus in remissionem peccatorum eorum •

[78] per viscera misericordiæ Dei nostri, in quibus visitavit nos, oriens ex alto : •

[79] illuminare his qui in tenebris et in umbra mortis sedent : ad dirigendos pedes nostros in viam pacis. •

[80] Puer autem crescebat, et confortabatur spiritu : et erat in desertis usque in diem ostensionis suæ ad Israël. •