Job, 9
[1] Et respondens Job, ait : •
[2] Vere scio quod ita sit, et quod non justificetur homo compositus Deo. •
[3] Si voluerit contendere cum eo, non poterit ei respondere unum pro mille. •
[4] Sapiens corde est, et fortis robore : quis restitit ei, et pacem habuit ? •
[5] Qui transtulit montes, et nescierunt hi quos subvertit in furore suo. •
[6] Qui commovet terram de loco suo, et columnæ ejus concutiuntur. •
[7] Qui præcipit soli, et non oritur, et stellas claudit quasi sub signaculo. •
[8] Qui extendit cælos solus, et graditur super fluctus maris. •
[9] Qui facit Arcturum et Oriona, et Hyadas et interiora austri. •
[10] Qui facit magna, et incomprehensibilia, et mirabilia, quorum non est numerus.
[11] Si venerit ad me, non videbo eum ; si abierit, non intelligam. •
[12] Si repente interroget, quis respondebit ei ? vel quis dicere potest : Cur ita facis ?
[13] Deus, cujus iræ nemo resistere potest, et sub quo curvantur qui portant orbem. •
[14] Quantus ergo sum ego, ut respondeam ei, et loquar verbis meis cum eo ? •
[15] Qui, etiam si habuero quippiam justum, non respondebo : sed meum judicem deprecabor.
[16] Et cum invocantem exaudierit me, non credo quod audierit vocem meam. •
[17] In turbine enim conteret me, et multiplicabit vulnera mea, etiam sine causa. •
[18] Non concedit requiescere spiritum meum, et implet me amaritudinibus.
[19] Si fortitudo quæritur, robustissimus est ; si æquitas judicii, nemo audet pro me testimonium dicere. •
[20] Si justificare me voluero, os meum condemnabit me ; si innocentem ostendero, pravum me comprobabit. •
[21] Etiam si simplex fuero, hoc ipsum ignorabit anima mea, et tædebit me vitæ meæ. •
[22] Unum est quod locutus sum : et innocentem et impium ipse consumit. •
[23] Si flagellat, occidat semel, et non de pœnis innocentum rideat. •
[24] Terra data est in manus impii, vultum judicum ejus operit. Quod si non ille est, quis ergo est ? •
[25] Dies mei velociores fuerunt cursore ; fugerunt, et non viderunt bonum. •
[26] Pertransierunt quasi naves poma portantes, sicut aquila volans ad escam. •
[27] Cum dixero : Nequaquam ita loquar, commuto faciem meam, et dolore torqueor. •
[28] Verebar omnia opera mea, sciens quod non parceres delinquenti. •
[29] Si autem et sic impius sum, quare frustra laboravi ? •
[30] Si lotus fuero quasi aquis nivis, et fulserit velut mundissimæ manus meæ, •
[31] tamen sordibus intinges me, et abominabuntur me vestimenta mea. •
[32] Neque enim viro qui similis mei est, respondebo ; nec qui mecum in judicio ex æquo possit audiri.
[33] Non est qui utrumque valeat arguere, et ponere manum suam in ambobus. •
[34] Auferat a me virgam suam, et pavor ejus non me terreat.
[35] Loquar, et non timebo eum ; neque enim possum metuens respondere. •