Job, 8

[1] Respondens autem Baldad Suhites, dixit : •

[2] Usquequo loqueris talia, et spiritus multiplex sermones oris tui ? •

[3] Numquid Deus supplantat judicium ? aut Omnipotens subvertit quod justum est ? •

[4] Etiam si filii tui peccaverunt ei, et dimisit eos in manu iniquitatis suæ : •

[5] tu tamen si diluculo consurrexeris ad Deum, et Omnipotentem fueris deprecatus :

[6] si mundus et rectus incesseris, statim evigilabit ad te, et pacatum reddet habitaculum justitiæ tuæ ; •

[7] in tantum, ut si priora tua fuerint parva, et novissima tua multiplicentur nimis.

[8] Interroga enim generationem pristinam, et diligenter investiga patrum memoriam : •

[9] (hesterni quippe sumus, et ignoramus, quoniam sicut umbra dies nostri sunt super terram.) •

[10] Et ipsi docebunt te, loquentur tibi, et de corde suo proferent eloquia.

[11] Numquid vivere potest scirpus absque humore ? aut crescere carectum sine aqua ? •

[12] Cum adhuc sit in flore, nec carpatur manu, ante omnes herbas arescit. •

[13] Sic viæ omnium qui obliviscuntur Deum, et spes hypocritæ peribit.

[14] Non ei placebit vecordia sua, et sicut tela aranearum fiducia ejus. •

[15] Innitetur super domum suam, et non stabit ; fulciet eam, et non consurget. •

[16] Humectus videtur antequam veniat sol, et in ortu suo germen ejus egredietur. •

[17] Super acervum petrarum radices ejus densabuntur, et inter lapides commorabitur. •

[18] Si absorbuerit eum de loco suo, negabit eum, et dicet : Non novi te. •

[19] Hæc est enim lætitia viæ ejus, ut rursum de terra alii germinentur, •

[20] Deus non projiciet simplicem, nec porriget manum malignis, •

[21] donec impleatur risu os tuum, et labia tua jubilo. •

[22] Qui oderunt te induentur confusione, et tabernaculum impiorum non subsistet.