Job, 6

[1] Respondens autem Job, dixit : •

[2] Utinam appenderentur peccata mea, quibus iram merui, et calamitas quam patior, in statera ! •

[3] Quasi arena maris hæc gravior appareret ; unde et verba mea dolore sunt plena ; •

[4] quia sagittæ Domini in me sunt, quarum indignatio ebibit spiritum meum, et terrores Domini militant contra me. •

[5] Numquid rugiet onager cum habuerit herbam ? aut mugiet bos cum ante præsepe plenum steterit ? •

[6] aut poterit comedi insulsum, quod non est sale conditum ? aut potest aliquis gustare quod gustatum affert mortem ? •

[7] Quæ prius nolebat tangere anima mea, nunc, præ angustia, cibi mei sunt. •

[8] Quis det ut veniat petitio mea, et quod expecto tribuat mihi Deus ?

[9] Et qui cœpit, ipse me conterat ; solvat manum suam, et succidat me ? •

[10] Et hæc mihi sit consolatio, ut affligens me dolore, non parcat, nec contradicam sermonibus Sancti. •

[11] Quæ est enim fortitudo mea, ut sustineam ? aut quis finis meus, ut patienter agam ? •

[12] Nec fortitudo lapidum fortitudo mea, nec caro mea ænea est. •

[13] Ecce non est auxilium mihi in me ; et necessarii quoque mei recesserunt a me. •

[14] Qui tollit ab amico suo misericordiam, timorem Domini derelinquit.

[15] Fratres mei præterierunt me, sicut torrens qui raptim transit in convallibus. •

[16] Qui timent pruinam, irruet super eos nix. •

[17] Tempore quo fuerint dissipati, peribunt ; et ut incaluerit, solventur de loco suo.

[18] Involutæ sunt semitæ gressuum eorum ; ambulabunt in vacuum, et peribunt. •

[19] Considerate semitas Thema, itinera Saba, et expectate paulisper. •

[20] Confusi sunt, quia speravi, venerunt quoque usque ad me, et pudore cooperti sunt. •

[21] Nunc venistis ; et modo videntes plagam meam, timetis. •

[22] Numquid dixi : Afferte mihi, et de substantia vestra donate mihi ?

[23] vel : Liberate me de manu hostis, et de manu robustorum eruite me ?

[24] Docete me, et ego tacebo et si quid forte ignoravi, instruite me.

[25] Quare detraxistis sermonibus veritatis, cum e vobis nullus sit qui possit arguere me ? •

[26] Ad increpandum tantum eloquia concinnatis, et in ventum verba profertis. •

[27] Super pupillum irruitis, et subvertere nitimini amicum vestrum.

[28] Verumtamen quod cœpistis explete ; præbete aurem, et videte an mentiar. •

[29] Respondete, obsecro, absque contentione ; et loquentes id quod justum est, judicate.

[30] Et non invenietis in lingua mea iniquitatem, nec in faucibus meis stultitia personabit. •