Job, 23

[1] Respondens autem Job, ait : •

[2] Nunc quoque in amaritudine est sermo meus, et manus plagæ meæ aggravata est super gemitum meum. •

[3] Quis mihi tribuat ut cognoscam et inveniam illum, et veniam usque ad solium ejus ? •

[4] Ponam coram eo judicium, et os meum replebo increpationibus : •

[5] ut sciam verba quæ mihi respondeat, et intelligam quid loquatur mihi.

[6] Nolo multa fortitudine contendat mecum, nec magnitudinis suæ mole me premat. •

[7] Proponat æquitatem contra me, et perveniat ad victoriam judicium meum. •

[8] Si ad orientem iero, non apparet : si ad occidentem, non intelligam eum. •

[9] Si ad sinistram, quid agam ? non apprehendam eum : si me vertam ad dexteram, non videbo illum. •

[10] Ipse vero scit viam meam, et probavit me quasi aurum quod per ignem transit. •

[11] Vestigia ejus secutus est pes meus : viam ejus custodivi, et non declinavi ex ea.

[12] A mandatis labiorum ejus non recessi, et in sinu meo abscondi verba oris ejus. •

[13] Ipse enim solus est, et nemo avertere potest cogitationem ejus, et anima ejus quodcumque voluit, hoc fecit. •

[14] Cum expleverit in me voluntatem suam, et alia multa similia præsto sunt ei. •

[15] Et idcirco a facie ejus turbatus sum, et considerans eum, timore sollicitor.

[16] Deus mollivit cor meum, et Omnipotens conturbavit me. •

[17] Non enim perii propter imminentes tenebras, nec faciem meam operuit caligo. •