Job, 17

[1] Spiritus meus attenuabitur, dies mei breviabuntur, et solum mihi superest sepulchrum. •

[2] Non peccavi, et in amaritudinibus moratur oculus meus. •

[3] Libera me, Domine, et pone me juxta te, et cujusvis manus pugnet contra me. •

[4] Cor eorum longe fecisti a disciplina : propterea non exaltabuntur. •

[5] Prædam pollicetur sociis, et oculi filiorum ejus deficient. •

[6] Posuit me quasi in proverbium vulgi, et exemplum sum coram eis. •

[7] Caligavit ab indignatione oculus meus, et membra mea quasi in nihilum redacta sunt. •

[8] Stupebunt justi super hoc, et innocens contra hypocritam suscitabitur. •

[9] Et tenebit justus viam suam, et mundis manibus addet fortitudinem.

[10] Igitur omnes vos convertimini, et venite, et non inveniam in vobis ullum sapientem. •

[11] Dies mei transierunt : cogitationes meæ dissipatæ sunt, torquentes cor meum. •

[12] Noctem verterunt in diem, et rursum post tenebras spero lucem. •

[13] Si sustinuero, infernus domus mea est : et in tenebris stravi lectulum meum. •

[14] Putredini dixi : Pater meus es : mater mea, et soror mea, vermibus. •

[15] Ubi est ergo nunc præstolatio mea ? et patientiam meam quis considerat ? •

[16] In profundissimum infernum descendent omnia mea. Putasne saltem ibi erit requies mihi ? •