Job, 12

[1] Respondens autem Job, dixit : •

[2] Ergo vos estis soli homines, et vobiscum morietur sapientia ? •

[3] Et mihi est cor sicut et vobis, nec inferior vestri sum ; quis enim hæc quæ nostis ignorat ? •

[4] Qui deridetur ab amico suo, sicut ego, invocabit Deum, et exaudiet eum ; deridetur enim justi simplicitas. •

[5] Lampas contempta apud cogitationes divitum, parata ad tempus statutum. •

[6] Abundant tabernacula prædonum, et audacter provocant Deum, cum ipse dederit omnia in manus eorum. •

[7] Nimirum interroga jumenta, et docebunt te ; et volatilia cæli, et indicabunt tibi. •

[8] Loquere terræ, et respondebit tibi ; et narrabunt pisces maris. •

[9] Quis ignorat quod omnia hæc manus Domini fecerit ?

[10] In cujus manu anima omnis viventis, et spiritus universæ carnis hominis.

[11] Nonne auris verba dijudicat ? Et fauces comedentis, saporem ? •

[12] In antiquis est sapientia, et in multo tempore prudentia. •

[13] Apud ipsum est sapientia et fortitudo ; ipse habet consilium et intelligentiam. •

[14] Si destruxerit, nemo est qui ædificet ; si incluserit hominem, nullus est qui aperiat. •

[15] Si continuerit aquas, omnia siccabuntur ; et si emiserit eas, subvertent terram.

[16] Apud ipsum est fortitudo et sapientia ; ipse novit et decipientem, et eum qui decipitur.

[17] Adducit consiliarios in stultum finem, et judices in stuporem. •

[18] Balteum regum dissolvit, et præcingit fune renes eorum. •

[19] Ducit sacerdotes inglorios, et optimates supplantat ; •

[20] commutans labium veracium, et doctrinam senum auferens. •

[21] Effundit despectionem super principes, eos qui oppressi fuerant relevans. •

[22] Qui revelat profunda de tenebris, et producit in lucem umbram mortis. •

[23] Qui multiplicat gentes, et perdit eas, et subversas in integrum restituit. •

[24] Qui immutat cor principum populi terræ, et decipit eos ut frustra incedant per invium. •

[25] Palpabunt quasi in tenebris, et non in luce, et errare eos faciet quasi ebrios.