Isaiæ, 62

[1] Propter Sion non tacebo, et propter Jerusalem non quiescam, donec egrediatur ut splendor justus ejus, et salvator ejus ut lampas accendatur. •

[2] Et videbunt gentes justum tuum, et cuncti reges inclytum tuum ; et vocabitur tibi nomen novum, quod os Domini nominabit. •

[3] Et eris corona gloriæ in manu Domini, et diadema regni in manu Dei tui. •

[4] Non vocaberis ultra Derelicta, et terra tua non vocabitur amplius Desolata ; sed vocaberis Voluntas mea in ea, et terra tua Inhabitata, quia complacuit Domino in te ; et terra tua inhabitabitur. •

[5] Habitabit enim juvenis cum virgine, et habitabunt in te filii tui ; et gaudebit sponsus super sponsam, et gaudebit super te Deus tuus. •

[6] Super muros tuos, Jerusalem, constitui custodes ; tota die et tota nocte in perpetuum non tacebunt. Qui reminiscimini Domini, ne taceatis, •

[7] et ne detis silentium ei, donec stabiliat et donec ponat Jerusalem laudem in terra.

[8] Juravit Dominus in dextera sua, et in brachio fortitudinis suæ : Si dedero triticum tuum ultra cibum inimicis tuis ; et si biberint filii alieni vinum tuum in quo laborasti. •

[9] Quia qui congregant illud, comedent, et laudabunt Dominum ; et qui comportant illud, bibent in atriis sanctis meis.

[10] Transite, transite per portas, præparate viam populo, planum facite iter, eligite lapides, et elevate signum ad populos. •

[11] Ecce Dominus auditum fecit in extremis terræ : Dicite filiæ Sion : Ecce Salvator tuus venit ; ecce merces ejus cum eo, et opus ejus coram illo. •

[12] Et vocabunt eos Populus sanctus, redempti a Domino ; tu autem vocaberis : Quæsita civitas, et non derelicta.