Isaiæ, 42
[1] Ecce servus meus, suscipiam eum ; electus meus, complacuit sibi in illo anima mea : dedi spiritum meum super eum, judicium gentibus proferet. •
[2] Non clamabit, neque accipiet personam ; nec audietur vox ejus foris. •
[3] Calamum quassatum non conteret, et linum fumigans non extinguet ; in veritate educet judicium. •
[4] Non erit tristis, neque turbulentus, donec ponat in terra judicium ; et legem ejus insulæ exspectabunt. •
[5] Hæc dicit Dominus Deus, creans cælos, et extendens eos ; formans terram, et quæ germinant ex ea, dans flatum populo qui est super eam, et spiritum calcantibus eam. •
[6] Ego Dominus vocavi te in justitia, et apprehendi manum tuam, et servavi te ; et dedi te in fœdus populi, in lucem gentium, •
[7] ut aperires oculos cæcorum, et educeres de conclusione vinctum, de domo carceris sedentes in tenebris. •
[8] Ego Dominus, hoc est nomen meum ; gloriam meam alteri non dabo, et laudem meam sculptilibus. •
[9] Quæ prima fuerunt, ecce venerunt ; nova quoque ego annuntio : antequam oriantur, audita vobis faciam. •
[10] Cantate Domino canticum novum, laus ejus ab extremis terræ, qui descenditis in mare, et plenitudo ejus ; insulæ, et habitatores earum. •
[11] Sublevetur desertum et civitates ejus. In domibus habitabit Cedar : laudate, habitatores petræ, de vertice montium clamabunt. •
[12] Ponent Domino gloriam, et laudem ejus in insulis nuntiabunt.
[13] Dominus sicut fortis egredietur, sicut vir præliator suscitabit zelum ; vociferabitur, et clamabit : super inimicos suos confortabitur. •
[14] Tacui semper, silui, patiens fui ; sicut parturiens loquar ; dissipabo, et absorbebo simul. •
[15] Desertos faciam montes et colles, et omne gramen eorum exsiccabo ; et ponam flumina in insulas, et stagna arefaciam. •
[16] Et ducam cæcos in viam quam nesciunt, et in semitis quas ignoraverunt ambulare eos faciam ; ponam tenebras coram eis in lucem, et prava in recta ; hæc verba feci eis, et non dereliqui eos. •
[17] Conversi sunt retrorsum, confundantur confusione qui confidunt in sculptili, qui dicunt conflatili : Vos dii nostri. •
[18] Surdi, audite ; et cæci, intuemini ad videndum. •
[19] Quis cæcos, nisi servus meus ; et surdus, nisi ad quem nuntios meos misi ? Quis cæcus, nisi qui venundatus est ? et quis cæcus, nisi servus Domini ? •
[20] Qui vides multa, nonne custodies ? qui apertas habes aures, nonne audies ? •
[21] Et Dominus voluit ut sanctificaret eum, et magnificaret legem, et extolleret.
[22] Ipse autem populus direptus, et vastatus ; laqueus juvenum omnes, et in domibus carcerum absconditi sunt ; facti sunt in rapinam, nec est qui eruat ; in direptionem, nec est qui dicat : Redde. •
[23] Quis est in vobis qui audiat hoc, attendat, et auscultet futura ?
[24] Quis dedit in direptionem Jacob, et Israël vastantibus? Nonne Dominus ipse, cui peccavimus ? Et noluerunt in viis ejus ambulare, et non audierunt legem ejus. •
[25] Et effudit super eum indignationem furoris sui, et forte bellum ; et combussit eum in circuitu, et non cognovit ; et succendit eum, et non intellexit. •