Isaiæ, 26

[1] In die illa cantabitur canticum istud in terra Juda : Urbs fortitudinis nostræ Sion ; salvator ponetur in ea murus et antemurale. •

[2] Aperite portas, et ingrediatur gens justa, custodiens veritatem. •

[3] Vetus error abiit : servabis pacem ; pacem, quia in te speravimus. •

[4] Sperastis in Domino in sæculis æternis ; in Domino Deo forti in perpetuum. •

[5] Quia incurvabit habitantes in excelso ; civitatem sublimem humiliabit : humiliabit eam usque ad terram, detrahet eam usque ad pulverem. •

[6] Conculcabit eam pes, pedes pauperis, gressus egenorum. •

[7] Semita justi recta est, rectus callis justi ad ambulandum. •

[8] Et in semita judiciorum tuorum, Domine, sustinuimus te : nomen tuum et memoriale tuum in desiderio animæ. •

[9] Anima mea desideravit te in nocte, sed et spiritu meo in præcordiis meis de mane vigilabo ad te. Cum feceris judicia tua in terra, justitiam discent habitatores orbis. •

[10] Misereamur impio, et non discet justitiam ; in terra sanctorum iniqua gessit, et non videbit gloriam Domini. •

[11] Domine, exaltetur manus tua, et non videant ; videant, et confundantur zelantes populi ; et ignis hostes tuos devoret. •

[12] Domine, dabis pacem nobis : omnia enim opera nostra operatus es nobis. •

[13] Domine Deus noster, possederunt nos domini absque te ; tantum in te recordemur nominis tui. •

[14] Morientes non vivant, gigantes non resurgant : propterea visitasti et contrivisti eos, et perdidisti omnem memoriam eorum. •

[15] Indulsisti genti, Domine, indulsisti genti, numquid glorificatus es ? elongasti omnes terminos terræ. •

[16] Domine, in angustia requisierunt te, in tribulatione murmuris doctrina tua eis. •

[17] Sicut quæ concipit, cum appropinquaverit ad partum, dolens clamat in doloribus suis, sic facti sumus a facie tua, Domine.

[18] Concepimus, et quasi parturivimus, et peperimus spiritum. Salutes non fecimus in terra ; ideo non ceciderunt habitatores terræ. •

[19] Vivent mortui tui, interfecti mei resurgent. Expergiscimini, et laudate, qui habitatis in pulvere, quia ros lucis ros tuus, et terram gigantum detrahes in ruinam. •

[20] Vade, populus meus, intra in cubicula tua ; claude ostia tua super te, abscondere modicum ad momentum, donec pertranseat indignatio. •

[21] Ecce enim Dominus egredietur de loco suo, ut visitet iniquitatem habitatoris terræ contra eum ; et revelabit terra sanguinem suum, et non operiet ultra interfectos suos. •