ad Hebræos, 7
[1] Hic enim Melchisedech, rex Salem, sacerdos Dei summi, qui obviavit Abrahæ regresso a cæde regum, et benedixit ei : •
[2] cui et decimas omnium divisit Abraham : primum quidem qui interpretatur rex justitiæ : deinde autem et rex Salem, quod est, rex pacis, •
[3] sine patre, sine matre, sine genealogia, neque initium dierum, neque finem vitæ habens, assimilatus autem Filio Dei, manet sacerdos in perpetuum. •
[4] Intuemini autem quantus sit hic, cui et decimas dedit de præcipuis Abraham patriarcha. •
[5] Et quidem de filiis Levi sacerdotium accipientes, mandatum habent decimas sumere a populo secundum legem, id est, a fratribus suis : quamquam et ipsi exierint de lumbis Abrahæ. •
[6] Cujus autem generatio non annumeratur in eis, decimas sumpsit ab Abraham, et hunc, qui habebat repromissiones, benedixit.
[7] Sine ulla autem contradictione, quod minus est, a meliore benedicitur. •
[8] Et hic quidem, decimas morientes homines accipiunt : ibi autem contestatur, quia vivit. •
[9] Et (ut ita dictum sit) per Abraham, et Levi, qui decimas accepit, decimatus est :
[10] adhuc enim in lumbis patris erat, quando obviavit ei Melchisedech. •
[11] Si ergo consummatio per sacerdotium Leviticum erat (populus enim sub ipso legem accepit) quid adhuc necessarium fuit secundum ordinem Melchisedech, alium surgere sacerdotem, et non secundum ordinem Aaron dici ?
[12] Translato enim sacerdotio, necesse erat ut et legis translatio fiat. •
[13] In quo enim hæc dicuntur, de alia tribu est, de qua nullus altari præsto fuit.
[14] Manifestum est enim quod ex Juda ortus sit Dominus noster : in qua tribu nihil de sacerdotibus Moyses locutus est.
[15] Et amplius adhuc manifestum est : si secundum similitudinem Melchisedech exsurgat alius sacerdos, •
[16] qui non secundum legem mandati carnalis factus est, sed secundum virtutem vitæ insolubilis. •
[17] Contestatur enim : Quoniam tu es sacerdos in æternum, secundum ordinem Melchisedech. •
[18] Reprobatio quidem fit præcedentis mandati, propter infirmitatem ejus, et inutilitatem :
[19] nihil enim ad perfectum adduxit lex : introductio vero melioris spei, per quam proximamus ad Deum.
[20] Et quantum est non sine jurejurando (alii quidem sine jurejurando sacerdotes facti sunt, •
[21] hic autem cum jurejurando per eum, qui dixit ad illum : Juravit Dominus, et non pœnitebit eum : tu es sacerdos in æternum) : •
[22] in tantum melioris testamenti sponsor factus est Jesus.
[23] Et alii quidem plures facti sunt sacerdotes, idcirco quod morte prohiberentur permanere : •
[24] hic autem eo quod maneat in æternum, sempiternum habet sacerdotium.
[25] Unde et salvare in perpetuum potest accedentes per semetipsum ad Deum : semper vivens ad interpellandum pro nobis. •
[26] Talis enim decebat ut nobis esset pontifex, sanctus, innocens, impollutus, segregatus a peccatoribus, et excelsior cælis factus : •
[27] qui non habet necessitatem quotidie, quemadmodum sacerdotes, prius pro suis delictis hostias offerre, deinde pro populi : hoc enim fecit semel, seipsum offerendo. •
[28] Lex enim homines constituit sacerdotes infirmitatem habentes : sermo autem jurisjurandi, qui post legem est, Filium in æternum perfectum.