Genesis, 16

[1] Igitur Sarai, uxor Abram, non genuerat liberos : sed habens ancillam ægyptiam nomine Agar,

[2] dixit marito suo : Ecce, conclusit me Dominus, ne parerem. Ingredere ad ancillam meam, si forte saltem ex illa suscipiam filios. Cumque ille acquiesceret deprecanti, •

[3] tulit Agar ægyptiam ancillam suam post annos decem quam habitare cœperant in terra Chanaan : et dedit eam viro suo uxorem. •

[4] Qui ingressus est ad eam. At illa concepisse se videns, despexit dominam suam.

[5] Dixitque Sarai ad Abram : Inique agis contra me : ego dedi ancillam meam in sinum tuum, quæ videns quod conceperit, despectui me habet : judicet Dominus inter me et te. •

[6] Cui respondens Abram : Ecce, ait, ancilla tua in manu tua est, utere ea ut libet. Affligente igitur eam Sarai, fugam iniit. •

[7] Cumque invenisset eam angelus Domini juxta fontem aquæ in solitudine, qui est in via Sur in deserto, •

[8] dixit ad illam : Agar ancilla Sarai, unde venis ? et quo vadis ? Quæ respondit : A facie Sarai dominæ meæ ego fugio.

[9] Dixitque ei angelus Domini : Revertere ad dominam tuam, et humiliare sub manu illius. •

[10] Et rursum : Multiplicans, inquit, multiplicabo semen tuum, et non numerabitur præ multitudine. •

[11] Ac deinceps : Ecce, ait, concepisti, et paries filium : vocabisque nomen ejus Ismaël, eo quod audierit Dominus afflictionem tuam. •

[12] Hic erit ferus homo : manus ejus contra omnes, et manus omnium contra eum : et e regione universorum fratrum suorum figet tabernacula. •

[13] Vocavit autem nomen Domini qui loquebatur ad eam : Tu Deus qui vidisti me. Dixit enim : Profecto hic vidi posteriora videntis me. •

[14] Propterea appellavit puteum illum Puteum viventis et videntis me. Ipse est inter Cades et Barad. •

[15] Peperitque Agar Abræ filium : qui vocavit nomen ejus Ismaël. •

[16] Octoginta et sex annorum erat Abram quando peperit ei Agar Ismaëlem.