Ezechielis, 7
[1] Et factus est sermo Domini ad me, dicens : •
[2] Et tu, fili hominis, hæc dicit Dominus Deus terræ Israël : Finis venit, venit finis super quatuor plagas terræ. •
[3] Nunc finis super te, et immittam furorem meum in te : et judicabo te juxta vias tuas, et ponam contra te omnes abominationes tuas. •
[4] Et non parcet oculus meus super te, et non miserebor : sed vias tuas ponam super te, et abominationes tuæ in medio tui erunt, et scietis quia ego Dominus.
[5] Hæc dicit Dominus Deus : Afflictio una, afflictio ecce venit. •
[6] Finis venit, venit finis : evigilavit adversum te, ecce venit. •
[7] Venit contritio super te, qui habitas in terra : venit tempus, prope est dies occisionis, et non gloriæ montium. •
[8] Nunc de propinquo effundam iram meam super te, et complebo furorem meum in te : et judicabo te juxta vias tuas, et imponam tibi omnia scelera tua,
[9] et non parcet oculus meus, nec miserebor : sed vias tuas imponam tibi, et abominationes tuæ in medio tui erunt, et scietis quia ego sum Dominus percutiens. •
[10] Ecce dies, ecce venit : egressa est contritio, floruit virga, germinavit superbia : •
[11] iniquitas surrexit in virga impietatis : non ex eis, et non ex populo, neque ex sonitu eorum : et non erit requies in eis. •
[12] Venit tempus, appropinquavit dies : qui emit, non lætetur, et qui vendit, non lugeat : quia ira super omnem populum ejus.
[13] Quia qui vendit, ad id quod vendidit non revertetur : et adhuc in viventibus vita eorum : visio enim ad omnem multitudinem ejus non regredietur, et vir in iniquitate vitæ suæ non confortabitur. •
[14] Canite tuba, præparentur omnes : et non est qui vadat ad prælium, ira enim mea super universum populum ejus. •
[15] Gladium foris, et pestis et fames intrinsecus : qui in agro est, gladio morietur ; et qui in civitate, pestilentia et fame devorabuntur.
[16] Et salvabuntur qui fugerint ex eis : et erunt in montibus quasi columbæ convallium omnes trepidi, unusquisque in iniquitate sua. •
[17] Omnes manus dissolventur, et omnia genua fluent aquis. •
[18] Et accingent se ciliciis, et operiet eos formido : et in omni facie confusio, et in universis capitibus eorum calvitium. •
[19] Argentum eorum foras projicietur, et aurum eorum in sterquilinium erit : argentum eorum et aurum eorum non valebit liberare eos in die furoris Domini : animam suam non saturabunt, et ventres eorum non implebuntur, quia scandalum iniquitatis eorum factum est. •
[20] Et ornamentum monilium suorum in superbiam posuerunt, et imagines abominationum suarum et simulacrorum fecerunt ex eo : propter hoc dedi eis illud in immunditiam. •
[21] Et dabo illud in manus alienorum ad diripiendum, et impiis terræ in prædam, et contaminabunt illud. •
[22] Et avertam faciem meam ab eis, et violabunt arcanum meum : et introibunt in illud emissarii, et contaminabunt illud. •
[23] Fac conclusionem, quoniam terra plena est judicio sanguinum et civitas plena iniquitate. •
[24] Et adducam pessimos de gentibus, et possidebunt domos eorum : et quiescere faciam superbiam potentium, et possidebunt sanctuaria eorum. •
[25] Angustia superveniente, requirent pacem, et non erit. •
[26] Conturbatio super conturbationem veniet, et auditus super auditum : et quærent visionem de propheta, et lex peribit a sacerdote, et consilium a senioribus. •
[27] Rex lugebit, et princeps induetur mœrore, et manus populi terræ conturbabuntur : secundum viam eorum faciam eis, et secundum judicia eorum judicabo eos, et scient quia ego Dominus.