Canticum Canticorum, 7

[1] SPONSA. Quid videbis in Sulamite, nisi choros castrorum ? CHORUS. Quam pulchri sunt gressus tui in calceamentis, filia principis ! Juncturæ femorum tuorum sicut monilia quæ fabricata sunt manu artificis. •

[2] Umbilicus tuus crater tornatilis, numquam indigens poculis. Venter tuus sicut acervus tritici vallatus liliis. •

[3] Duo ubera tua sicut duo hinnuli, gemelli capreæ.

[4] Collum tuum sicut turris eburnea ; oculi tui sicut piscinæ in Hesebon quæ sunt in porta filiæ multitudinis. Nasus tuus sicut turris Libani, quæ respicit contra Damascum. •

[5] Caput tuum ut Carmelus ; et comæ capitis tui sicut purpura regis vincta canalibus. •

[6] SPONSUS. Quam pulchra es, et quam decora, carissima, in deliciis !

[7] Statura tua assimilata est palmæ, et ubera tua botris. •

[8] Dixi : Ascendam in palmam, et apprehendam fructus ejus ; et erunt ubera tua sicut botri vineæ, et odor oris tui sicut malorum. •

[9] Guttur tuum sicut vinum optimum, dignum dilecto meo ad potandum, labiisque et dentibus illius ad ruminandum. •

[10] SPONSA. Ego dilecto meo, et ad me conversio ejus. •

[11] Veni, dilecte mi, egrediamur in agrum, commoremur in villis. •

[12] Mane surgamus ad vineas : videamus si floruit vinea, si flores fructus parturiunt, si floruerunt mala punica ; ibi dabo tibi ubera mea.

[13] Mandragoræ dederunt odorem in portis nostris omnia poma : nova et vetera, dilecte mi, servavi tibi. •