Canticum Canticorum, 4

[1] SPONSUS. Quam pulchra es, amica mea ! quam pulchra es ! Oculi tui columbarum, absque eo quod intrinsecus latet. Capilli tui sicut greges caprarum quæ ascenderunt de monte Galaad. •

[2] Dentes tui sicut greges tonsarum quæ ascenderunt de lavacro ; omnes gemellis fœtibus, et sterilis non est inter eas. •

[3] Sicut vitta coccinea labia tua, et eloquium tuum dulce. Sicut fragmen mali punici, ita genæ tuæ, absque eo quod intrinsecus latet. •

[4] Sicut turris David collum tuum, quæ ædificata est cum propugnaculis ; mille clypei pendant ex ea, omnis armatura fortium. •

[5] Duo ubera tua sicut duo hinnuli, capreæ gemelli, qui pascuntur in liliis. •

[6] Donec aspiret dies, et inclinentur umbræ, vadam ad montem myrrhæ, et ad collem thuris. •

[7] Tota pulchra es, amica mea, et macula non est in te. •

[8] Veni de Libano, sponsa mea : veni de Libano, veni, coronaberis : de capite Amana, de vertice Sanir et Hermon, de cubilibus leonum, de montibus pardorum. •

[9] Vulnerasti cor meum, soror mea, sponsa ; vulnerasti cor meum in uno oculorum tuorum, et in uno crine colli tui. •

[10] Quam pulchræ sunt mammæ tuæ, soror mea sponsa ! pulchriora sunt ubera tua vino, et odor unguentorum tuorum super omnia aromata. •

[11] Favus distillans labia tua, sponsa ; mel et lac sub lingua tua : et odor vestimentorum tuorum sicut odor thuris. •

[12] Hortus conclusus soror mea, sponsa, hortus conclusus, fons signatus. •

[13] Emissiones tuæ paradisus malorum punicorum, cum pomorum fructibus, cypri cum nardo. •

[14] Nardus et crocus, fistula et cinnamomum, cum universis lignis Libani ; myrrha et aloë, cum omnibus primis unguentis. •

[15] Fons hortorum, puteus aquarum viventium, quæ fluunt impetu de Libano. •

[16] SPONSA. Surge, aquilo, et veni, auster : perfla hortum meum, et fluant aromata illius. •