Baruch, 4
[1] Hic liber mandatorum Dei, et lex quæ est in æternum : omnes qui tenent eam pervenient ad vitam : qui autem dereliquerunt eam, in mortem. •
[2] Convertere, Jacob, et apprehende eam : ambula per viam ad splendorem ejus contra lumen ejus. •
[3] Ne tradas alteri gloriam tuam, et dignitatem tuam genti alienæ. •
[4] Beati sumus, Israël, quia quæ Deo placent manifesta sunt nobis. •
[5] Animæquior esto, populus Dei, memorabilis Israël : •
[6] venundati estis gentibus non in perditionem : sed propter quod in ira ad iracundiam provocastis Deum, traditi estis adversariis. •
[7] Exacerbastis enim eum qui fecit vos, Deum æternum, immolantes dæmoniis, et non Deo. •
[8] Obliti enim estis Deum qui nutrivit vos, et contristastis nutricem vestram Jerusalem. •
[9] Vidit enim iracundiam a Deo venientem vobis, et dixit : Audite, confines Sion : adduxit enim mihi Deus luctum magnum. •
[10] Vidi enim captivitatem populi mei, filiorum meorum et filiarum, quam superduxit illis Æternus. •
[11] Nutrivi enim illos cum jucunditate ; dimisi autem illos cum fletu et luctu. •
[12] Nemo gaudeat super me viduam et desolatam : a multis derelicta sum propter peccata filiorum meorum, quia declinaverunt a lege Dei. •
[13] Justitias autem ipsius nescierunt, nec ambulaverunt per vias mandatorum Dei, neque per semitas veritatis ejus cum justitia ingressi sunt. •
[14] Veniant confines Sion, et memorentur captivitatem filiorum et filiarum mearum, quam superduxit illis Æternus. •
[15] Adduxit enim super illos gentem de longinquo, gentem improbam, et alterius linguæ, •
[16] qui non sunt reveriti senem, neque puerorum miserti sunt, et abduxerunt dilectos viduæ, et a filiis unicam desolaverunt. •
[17] Ego autem, quid possum adjuvare vos ? •
[18] qui enim adduxit super vos mala, ipse vos eripiet de manibus inimicorum vestrorum. •
[19] Ambulate, filii, ambulate : ego enim derelicta sum sola. •
[20] Exui me stola pacis, indui autem me sacco obsecrationis, et clamabo ad Altissimum in diebus meis. •
[21] Animæquiores estote, filii ; clamate ad Dominum, et eripiet vos de manu principum inimicorum.
[22] Ego enim speravi in æternum salutem vestram, et venit mihi gaudium a Sancto, super misericordia quæ veniet vobis ab æterno salutari nostro. •
[23] Emisi enim vos cum luctu et ploratu : reducet autem vos mihi Dominus cum gaudio et jucunditate in sempiternum.
[24] Sicut enim viderunt vicinæ Sion captivitatem vestram a Deo, sic videbunt et in celeritate salutem vestram a Deo, quæ superveniet vobis cum honore magno et splendore æterno.
[25] Filii, patienter sustinete iram quæ supervenit vobis : persecutus est enim te inimicus tuus : sed cito videbis perditionem ipsius, et super cervices ipsius ascendes. •
[26] Delicati mei ambulaverunt vias asperas : ducti sunt enim ut grex direptus ab inimicis.
[27] Animæquiores estote, filii, et proclamate ad Dominum : erit enim memoria vestra ab eo qui duxit vos.
[28] Sicut enim fuit sensus vester ut erraretis a Deo, decies tantum iterum convertentes requiretis eum : •
[29] qui enim induxit vobis mala, ipse rursum adducet vobis sempiternam jucunditatem cum salute vestra.
[30] Animæquior esto, Jerusalem : exhortatur enim te, qui te nominavit. •
[31] Nocentes peribunt, qui te vexaverunt : et qui gratulati sunt in tua ruina, punientur. •
[32] Civitates quibus servierunt filii tui, punientur, et quæ accepit filios tuos. •
[33] Sicut enim gavisa est in tua ruina, et lætata est in casu tuo, sic contristabitur in sua desolatione,
[34] et amputabitur exsultatio multitudinis ejus, et gaudimonium ejus erit in luctum.
[35] Ignis enim superveniet ei ab Æterno in longiturnis diebus, et habitabitur a dæmoniis in multitudine temporis. •
[36] Circumspice, Jerusalem, ad orientem, et vide jucunditatem a Deo tibi venientem. •
[37] Ecce enim veniunt filii tui, quos dimisisti dispersos : veniunt collecti ab oriente usque ad occidentem, in verbo Sancti, gaudentes in honorem Dei. •