Actus, 9

[1] Saulus autem adhuc spirans minarum, et cædis in discipulos Domini, accessit ad principem sacerdotum, •

[2] et petiit ab eo epistolas in Damascum ad synagogas : ut si quos invenisset hujus viæ viros, ac mulieres, vinctos perduceret in Jerusalem. •

[3] Et cum iter faceret, contigit ut appropinquaret Damasco : et subito circumfulsit eum lux de cælo. •

[4] Et cadens in terram audivit vocem dicentem sibi : Saule, Saule, quid me persequeris ? •

[5] Qui dixit : Quis es Domine ? Et ille : Ego sum Jesus, quem tu persequeris : durum est tibi contra stimulum calcitrare. •

[6] Et tremens ac stupens dixit : Domine, quid me vis facere ?

[7] Et Dominus ad eum : Surge, et ingredere civitatem, et ibi dicetur tibi quid te oporteat facere. Viri autem illi, qui comitabantur cum eo, stabant stupefacti, audientes quidem vocem, neminem autem videntes. •

[8] Surrexit autem Saulus de terra, apertisque oculis nihil videbat. Ad manus autem illum trahentes, introduxerunt Damascum. •

[9] Et erat ibi tribus diebus non videns, et non manducavit, neque bibit. •

[10] Erat autem quidam discipulus Damasci, nomine Ananias : et dixit ad illum in visu Dominus : Anania. At ille ait : Ecce ego, Domine.

[11] Et Dominus ad eum : Surge, et vade in vicum qui vocatur Rectus : et quære in domo Judæ Saulum nomine Tarsensem : ecce enim orat. •

[12] (Et vidit virum Ananiam nomine, introëuntem, et imponentem sibi manus ut visum recipiat.) •

[13] Respondit autem Ananias : Domine, audivi a multis de viro hoc, quanta mala fecerit sanctis tuis in Jerusalem : •

[14] et hic habet potestatem a principibus sacerdotum alligandi omnes qui invocant nomen tuum.

[15] Dixit autem ad eum Dominus : Vade, quoniam vas electionis est mihi iste, ut portet nomen meum coram gentibus, et regibus, et filiis Israël. •

[16] Ego enim ostendam illi quanta oporteat eum pro nomine meo pati.

[17] Et abiit Ananias, et introivit in domum : et imponens ei manus, dixit : Saule frater, Dominus misit me Jesus, qui apparuit tibi in via qua veniebas, ut videas, et implearis Spiritu Sancto. •

[18] Et confestim ceciderunt ab oculis ejus, tamquam squamæ, et visum recepit : et surgens baptizatus est.

[19] Et cum accepisset cibum, confortatus est. Fuit autem cum discipulis qui erant Damasci, per dies aliquot.

[20] Et continuo in synagogis prædicabat Jesum, quoniam hic est Filius Dei.

[21] Stupebant autem omnes qui audiebant, et dicebant : Nonne hic est qui expugnabat in Jerusalem eos qui invocabant nomen istud : et huc ad hoc venit ut vinctos illos duceret ad principes sacerdotum ?

[22] Saulus autem multo magis convalescebat, et confundebat Judæos, qui habitabant Damasci, affirmans quoniam hic est Christus.

[23] Cum autem implerentur dies multi, consilium fecerunt in unum Judæi, ut eum interficerent. •

[24] Notæ autem factæ sunt Saulo insidiæ eorum. Custodiebant autem et portas die ac nocte, ut eum interficerent. •

[25] Accipientes autem eum discipuli nocte, per murum dimiserunt eum, submittentes in sporta.

[26] Cum autem venisset in Jerusalem, tentabat se jungere discipulis, et omnes timebant eum, non credentes quod esset discipulus. •

[27] Barnabas autem apprehensum illum duxit ad Apostolos : et narravit illis quomodo in via vidisset Dominum, et quia locutus est ei, et quomodo in Damasco fiducialiter egerit in nomine Jesu. •

[28] Et erat cum illis intrans et exiens in Jerusalem, et fiducialiter agens in nomine Domini. •

[29] Loquebatur quoque gentibus, et disputabat cum Græcis : illi autem quærebant occidere eum. •

[30] Quod cum cognovissent fratres, deduxerunt eum Cæsaream, et dimiserunt Tarsum. •

[31] Ecclesia quidem per totam Judæam, et Galilæam, et Samariam habebat pacem, et ædificabatur ambulans in timore Domini, et consolatione Sancti Spiritus replebatur. •

[32] Factum est autem, ut Petrus dum pertransiret universos, deveniret ad sanctos qui habitabant Lyddæ. •

[33] Invenit autem ibi hominem quemdam, nomine Æneam, ab annis octo jacentem in grabato, qui erat paralyticus.

[34] Et ait illi Petrus : Ænea, sanat te Dominus Jesus Christus : surge, et sterne tibi. Et continuo surrexit.

[35] Et viderunt eum omnes qui habitabant Lyddæ et Saronæ : qui conversi sunt ad Dominum. •

[36] In Joppe autem fuit quædam discipula, nomine Tabitha, quæ interpretata dicitur Dorcas. Hæc erat plena operibus bonis, et eleemosynis, quas faciebat. •

[37] Factum est autem in diebus illis ut infirmata moreretur. Quam cum lavissent, posuerunt eam in cœnaculo. •

[38] Cum autem prope esset Lydda ad Joppen, discipuli audientes quia Petrus esset in ea, miserunt duos viros ad eum, rogantes : Ne pigriteris venire ad nos.

[39] Exsurgens autem Petrus venit cum illis. Et cum advenisset, duxerunt illum in cœnaculum : et circumsteterunt illum omnes viduæ flentes, et ostendentes ei tunicas, et vestes, quas faciebat illis Dorcas. •

[40] Ejectis autem omnibus foras, Petrus ponens genua oravit : et conversus ad corpus, dixit : Tabitha, surge. At illa aperuit oculos suos : et viso Petro, resedit. •

[41] Dans autem illi manum, erexit eam. Et cum vocasset sanctos, et viduas, assignavit eam vivam. •

[42] Notum autem factum est per universam Joppen : et crediderunt multi in Domino.

[43] Factum est autem ut dies multos moraretur in Joppe, apud Simonem quemdam coriarium. •