2 ad Corinthios, 2

[1] Statui autem hoc ipsum apud me, ne iterum in tristitia venirem ad vos. •

[2] Si enim ego contristo vos : et quis est, qui me lætificet, nisi qui contristatur ex me ? •

[3] Et hoc ipsum scripsi vobis, ut non cum venero, tristitiam super tristitiam habeam, de quibus oportuerat me gaudere : confidens in omnibus vobis, quia meum gaudium, omnium vestrum est.

[4] Nam ex multa tribulatione et angustia cordis scripsi vobis per multas lacrimas : non ut contristemini, sed ut sciatis, quam caritatem habeam abundantius in vobis.

[5] Si quis autem contristavit, non me contristavit : sed ex parte, ut non onerem omnes vos. •

[6] Sufficit illi, qui ejusmodi est, objurgatio hæc, quæ fit a pluribus : •

[7] ita ut e contrario magis donetis, et consolemini, ne forte abundantiori tristitia absorbeatur qui ejusmodi est.

[8] Propter quod obsecro vos, ut confirmetis in illum caritatem.

[9] Ideo enim et scripsi, ut cognoscam experimentum vestrum, an in omnibus obedientes sitis. •

[10] Cui autem aliquid donastis, et ego : nam et ego quod donavi, si quid donavi, propter vos in persona Christi, •

[11] ut non circumveniamur a Satana : non enim ignoramus cogitationes ejus. •

[12] Cum venissem autem Troadem propter Evangelium Christi, et ostium mihi apertum esset in Domino, •

[13] non habui requiem spiritui meo, eo quod non invenerim Titum fratrem meum, sed valefaciens eis, profectus sum in Macedoniam. •

[14] Deo autem gratias, qui semper triumphat nos in Christo Jesu, et odorem notitiæ suæ manifestat per nos in omni loco : •

[15] quia Christi bonus odor sumus Deo in iis qui salvi fiunt, et in his qui pereunt :

[16] aliis quidem odor mortis in mortem : aliis autem odor vitæ in vitam. Et ad hæc quis tam idoneus ? •

[17] non enim sumus sicut plurimi, adulterantes verbum Dei, sed ex sinceritate, sed sicut ex Deo, coram Deo, in Christo loquimur. •