1 ad Thessalonicenses, 4
[1] De cetero ergo, fratres, rogamus vos et obsecramus in Domino Jesu, ut quemadmodum accepistis a nobis quomodo oporteat vos ambulare, et placere Deo, sic et ambuletis ut abundetis magis. •
[2] Scitis enim quæ præcepta dederim vobis per Dominum Jesum.
[3] Hæc est enim voluntas Dei, sanctificatio vestra : ut abstineatis vos a fornicatione, •
[4] ut sciat unusquisque vestrum vas suum possidere in sanctificatione, et honore : •
[5] non in passione desiderii, sicut et gentes, quæ ignorant Deum :
[6] et ne quis supergrediatur, neque circumveniat in negotio fratrem suum : quoniam vindex est Dominus de his omnibus, sicut prædiximus vobis, et testificati sumus. •
[7] Non enim vocavit nos Deus in immunditiam, sed in sanctificationem.
[8] Itaque qui hæc spernit, non hominem spernit, sed Deum : qui etiam dedit Spiritum suum Sanctum in nobis.
[9] De caritate autem fraternitatis non necesse habemus scribere vobis : ipsi enim vos a Deo didicistis ut diligatis invicem. •
[10] Etenim illud facitis in omnes fratres in universa Macedonia. Rogamus autem vos, fratres, ut abundetis magis, •
[11] et opera detis ut quieti sitis, et ut vestrum negotium agatis, et operemini manibus vestris, sicut præcepimus vobis : •
[12] et ut honeste ambuletis ad eos qui foris sunt : et nullius aliquid desideretis. •
[13] Nolumus autem vos ignorare fratres de dormientibus, ut non contristemini sicut et ceteri, qui spem non habent. •
[14] Si enim credimus quod Jesus mortuus est, et resurrexit : ita et Deus eos qui dormierunt per Jesum, adducet cum eo. •
[15] Hoc enim vobis dicimus in verbo Domini, quia nos, qui vivimus, qui residui sumus in adventum Domini, non præveniemus eos qui dormierunt. •
[16] Quoniam ipse Dominus in jussu, et in voce archangeli, et in tuba Dei descendet de cælo : et mortui, qui in Christo sunt, resurgent primi. •
[17] Deinde nos, qui vivimus, qui relinquimur, simul rapiemur cum illis in nubibus obviam Christo in aëra, et sic semper cum Domino erimus.
[18] Itaque consolamini invicem in verbis istis.