1 Machabæorum, 3

[1] Et surrexit Judas, qui vocabatur Machabæus, filius ejus, pro eo : •

[2] et adjuvabant eum omnes fratres ejus, et universi qui se conjunxerant patri ejus, et præliabantur prælium Israël cum lætitia.

[3] Et dilatavit gloriam populo suo, et induit se loricam sicut gigas, et succinxit se arma bellica sua in præliis, et protegebat castra gladio suo. •

[4] Similis factus est leoni in operibus suis, et sicut catulus leonis rugiens in venatione.

[5] Et persecutus est iniquos perscrutans eos : et qui conturbabant populum suum, eos succendit flammis :

[6] et repulsi sunt inimici ejus præ timore ejus, et omnes operarii iniquitatis conturbati sunt : et directa est salus in manu ejus. •

[7] Et exacerbabat reges multos, et lætificabat Jacob in operibus suis, et in sæculum memoria ejus in benedictione. •

[8] Et perambulavit civitates Juda, et perdidit impios ex eis, et avertit iram ab Israël. •

[9] Et nominatus est usque ad novissimum terræ, et congregavit pereuntes. •

[10] Et congregavit Apollonius gentes, et a Samaria virtutem multam et magnam ad bellandum contra Israël. •

[11] Et cognovit Judas, et exiit obviam illi : et percussit, et occidit illum : et ceciderunt vulnerati multi, et reliqui fugerunt.

[12] Et accepit spolia eorum : et gladium Apollonii abstulit Judas, et erat pugnans in eo omnibus diebus.

[13] Et audivit Seron princeps exercitus Syriæ, quod congregavit Judas congregationem fidelium, et ecclesiam secum, •

[14] et ait : Faciam mihi nomen, et glorificabor in regno, et debellabo Judam, et eos qui cum ipso sunt, qui spernebant verbum regis.

[15] Et præparavit se : et ascenderunt cum eo castra impiorum fortes auxiliarii ut facerent vindictam in filios Israël. •

[16] Et appropinquaverunt usque ad Bethoron : et exivit Judas obviam illi cum paucis. •

[17] Ut autem viderunt exercitum venientem sibi obviam, dixerunt Judæ : Quomodo poterimus pauci pugnare contra multitudinem tantam, et tam fortem, et nos fatigati sumus jejunio hodie ? •

[18] Et ait Judas : Facile est concludi multos in manus paucorum : et non est differentia in conspectu Dei cæli liberare in multis, et in paucis :

[19] quoniam non in multitudine exercitus victoria belli, sed de cælo fortitudo est.

[20] Ipsi veniunt ad nos in multitudine contumaci, et superbia, ut disperdant nos, et uxores nostras, et filios nostros, et ut spolient nos :

[21] nos vero pugnabimus pro animabus nostris, et legibus nostris : •

[22] et ipse Dominus conteret eos ante faciem nostram : vos autem ne timueritis eos.

[23] Ut cessavit autem loqui, insiluit in eos subito : et contritus est Seron et exercitus ejus in conspectu ipsius :

[24] et persecutus est eum in descensu Bethoron usque in campum, et ceciderunt ex eis octingenti viri, reliqui autem fugerunt in terram Philisthiim. •

[25] Et cecidit timor Judæ ac fratrum ejus, et formido super omnes gentes in circuitu eorum : •

[26] et pervenit ad regem nomen ejus, et de præliis Judæ narrabant omnes gentes.

[27] Ut audivit autem rex Antiochus sermones istos, iratus est animo : et misit, et congregavit exercitum universi regni sui, castra fortia valde :

[28] et aperuit ærarium suum, et dedit stipendia exercitui in annum : et mandavit illis ut essent parati ad omnia.

[29] Et vidit quod defecit pecunia de thesauris suis, et tributa regionis modica propter dissensionem et plagam quam fecit in terra, ut tolleret legitima, quæ erant a primis diebus : •

[30] et timuit ne non haberet ut semel et bis, in sumptus et donaria, quæ dederat ante larga manu : et abundaverat super reges qui ante eum fuerant. •

[31] Et consternatus erat animo valde, et cogitavit ire in Persidem, et accipere tributa regionum, et congregare argentum multum. •

[32] Et reliquit Lysiam hominem nobilem de genere regali, super negotia regia, a flumine Euphrate usque ad flumen Ægypti, •

[33] et ut nutriret Antiochum filium suum, donec rediret. •

[34] Et tradidit ei medium exercitum, et elephantos : et mandavit ei de omnibus quæ volebat, et de inhabitantibus Judæam, et Jerusalem :

[35] et ut mitteret ad eos exercitum ad conterendam et extirpandam virtutem Israël, et reliquias Jerusalem, et auferendam memoriam eorum de loco :

[36] et ut constitueret habitatores filios alienigenas in omnibus finibus eorum, et sorte distribueret terram eorum.

[37] Et rex assumpsit partem exercitus residui, et exivit ab Antiochia civitate regni sui anno centesimo et quadragesimo septimo : et transfretavit Euphraten flumen, et perambulabat superiores regiones. •

[38] Et elegit Lysias Ptolemæum filium Dorymini, et Nicanorem, et Gorgiam, viros potentes ex amicis regis : •

[39] et misit cum eis quadraginta millia virorum, et septem millia equitum, ut venirent in terram Juda, et disperderent eam secundum verbum regis.

[40] Et processerunt cum universa virtute sua, et venerunt, et applicuerunt Emmaum in terra campestri. •

[41] Et audierunt mercatores regionum nomen eorum : et acceperunt argentum, et aurum multum valde, et pueros, et venerunt in castra ut acciperent filios Israël in servos, et additi sunt ad eos exercitus Syriæ, et terræ alienigenarum. •

[42] Et vidit Judas et fratres ejus, quia multiplicata sunt mala, et exercitus applicabant ad fines eorum : et cognoverunt verba regis, quæ mandavit populo facere in interitum et consummationem : •

[43] et dixerunt unusquisque ad proximum suum : Erigamus dejectionem populi nostri, et pugnemus pro populo nostro, et sanctis nostris. •

[44] Et congregatus est conventus ut essent parati in prælium, et ut orarent et peterent misericordiam et miserationes. •

[45] Et Jerusalem non habitabatur, sed erat sicut desertum : non erat qui ingrederetur et egrederetur de natis ejus. Et sanctum conculcabatur : et filii alienigenarum erant in arce ; ibi erat habitatio gentium : et ablata est voluptas a Jacob, et defecit ibi tibia et cithara.

[46] Et congregati sunt, et venerunt in Maspha contra Jerusalem, quia locus orationis erat in Maspha ante in Israël. •

[47] Et jejunaverunt illa die, et induerunt se ciliciis, et cinerem imposuerunt capiti suo, et disciderunt vestimenta sua :

[48] et expanderunt libros legis, de quibus scrutabantur gentes similitudinem simulacrorum suorum : •

[49] et attulerunt ornamenta sacerdotalia, et primitias, et decimas : et suscitaverunt Nazaræos, qui impleverant dies, •

[50] et clamaverunt voce magna in cælum, dicentes : Quid faciemus istis, et quo eos ducemus ?

[51] et sancta tua conculcata sunt, et contaminata sunt, et sacerdotes tui facti sunt in luctum, et in humilitatem :

[52] et ecce nationes convenerunt adversum nos ut nos disperdant : tu scis quæ cogitant in nos.

[53] Quomodo poterimus subsistere ante faciem eorum, nisi tu, Deus, adjuves nos ?

[54] Et tubis exclamaverunt voce magna. •

[55] Et post hæc constituit Judas duces populi, tribunos, et centuriones, et pentacontarchos, et decuriones. •

[56] Et dixit his, qui ædificabant domos, et sponsabant uxores, et plantabant vineas, et formidolosis, ut redirent unusquisque in domum suam secundum legem. •

[57] Et moverunt castra, et collocaverunt ad austrum Emmaum.

[58] Et ait Judas : Accingimini, et estote filii potentes, et estote parati in mane, ut pugnetis adversus nationes has quæ convenerunt adversus nos disperdere nos, et sancta nostra : •

[59] quoniam melius est nos mori in bello, quam videre mala gentis nostræ, et sanctorum.

[60] Sicut autem fuerit voluntas in cælo, sic fiat. •